دانشمندان از کشف مهمی خبر داده‌اند که منشأ جدیدی را برای حیات در تاریخ زمین مطرح می‌کند. آن‌ها در مطالعات خود موفق به کشف بازمانده‌های ریزی از ارگانیسم های پروکاریوت و حیات جلبکی درون کریستالی از سنگ نمک مربوط به 830 میلیون سال پیش شدند.
این تحقیقات مهم که نتایج آن در مجله Geology منتشر شده، می‌تواند منبعی برای تحقیق درباره آب‌های شور زمین باشد. حتی این احتمال وجود دارد که ارگانیسم‌های به دام افتاده در این کریستال‌ها هنوز زنده باشند. محققان با این مطالعه نه تنها می‌توانند مباحث جدیدی را در زمینه جستجو به دنبال حیات باستانی در زمین ایجاد کنند، بلکه شرایط کشف حیات فرازمینی در مریخ را هم تغییر می‌دهند.
زمانی که این کریستال‌ها در حال شکل‌گیری بودند، مقدار کمی مایع درون آن‌ها به دام افتاده است. در نتیجه، این سنگ‌ها به لحاظ علمی بسیار ارزشمندند، چون می‌توانند حاوی اطلاعاتی درباره دما و مواد شیمیایی آب یا حتی دمای اتمسفر زمین در آن برهه زمانی باشند.
پیش‌تر ثابت شده بود که میکروارگانیسم‌ها می‌توانند در آب‌های به دام افتاده در سنگ نمک و گچ وجود داشته باشند. اما روشی که در این مطالعه استفاده شده، این تردید را در ذهن ما به وجود می‌آورد که آیا سن این ارگانیسم‌ها به اندازه خود سنگ‌هاست یا خیر.
ارگانیسم ها با روش‌های اپتیکال شناسایی شدند
مرکز استرالیا حالا به یک بیابان تبدیل شده، اما زمانی یک دریای شور بود. «شردر-گومز» و همکارانش با نمونه‌برداری از این منطقه توانستند از طریق روش‌های اپتیکال غیرتهاجمی درباره سنگ نمک‌های دست‌نخورده مربوط به دوره «پیشین‌زیستی نو» تحقیق کنند. آن‌ها با استفاده از تابش نور و سنگ‌نگاری فرابنفش ابتدا کریستال‌های سنگ نمک را شناسایی کردند، سپس با بزرگ‌نمایی 2000 برابری مایع درون آن را مورد مطالعه قرار دادند.
آن‌گاه متوجه مواد جامد و مایع ارگانیکی شدند که از روی اندازه، شکل و فلوئورسانس فرابنفش می‌شد حدس زد سلول‌های پروکاریوت و یوکاریوت هستند. محققان می‌گویند این احتمال وجود دارد که بعضی از این ارگانیسم‌ها هنوز زنده باشند. پیش‌تر پروکاریوت‌های زنده از سنگ‌های نمک 250 میلیون ساله استخراج شده بودند.
این یافته‌ها می‌تواند اهمیت زیادی برای کشف حیات در مریخ داشته باشد، چون سیاره سرخ هم مناطقی شبیه به صحرای استرالیا دارد. به‌علاوه، این تحقیق نشان می‌دهد که ارگانیسم‌ها از طریق ارزیابی اپتیکال بدون تخریب یا نابودی نمونه‌ها قابل شناسایی هستند.
