همه‌ی ما بوگاتی ویرون را می‌شناسیم. خودرویی بسیار مشهور که یک‌بار دیگر نام بوگاتی را بر سر زبان‌ها انداخت و البته رکوردهای مهمی را نیز بر جای گذاشت. سال ۲۰۰۵ بود که ویرون به همراه نسخه های بعدی خود سنگ بنای موفقیت‌های آتی بوگاتی را گذاشت. در سال‌های بعد بود که ویرون سوپر اسپورت توانست رکورد گینس برای سریع‌ترین خودروی جاده‌ای و تولیدی دنیا را در سال ۲۰۱۳ ثبت کند. این خودرو توانست به سرعت ۴۳۱ کیلومتر در ساعت برسد.
ویرون باعث شد بوگاتی در کلاس هایپرکارها کاملاً عرض‌اندام کند و همه‌ی این‌ها از یک اسکچ روی کاغذ شروع شد…
بوگاتی به منظور گرامیداشت ۱۵ سالگی این خودرو تصمیم گرفته داستان کامل آن را منتشر کند. مرد پشت‌صحنه آن اسکچ طراحی کسی نبود جز فردیناند کارل پژ، مهندس مشهور و مدیرعامل گروه فولکس‌واگن. او در زمان طراحی این اسکچ سوار قطار سریع‌السیر در مسیر توکیو و ناگویا بود. قرار بود پیشرانه این خودرو از نوع ۱۸ سیلندر باشد و سه واحد ۶ سیلندر VR6 با زاویه ۶۰ درجه نسبت به یکدیگر قرار بگیرند. حجم این نیروگاه هم ۶.۲۵ لیتر و با قدرت نزدیک به ۵۵۰ اسب بخار در نظر گرفته شده بود. در سال ۱۹۹۷ بود که ایده‌ی تولید پیشرانه‌ای بسیار قوی‌تر و پیچیده‌تر مطرح شد. استفان وینلکمن رئیس بوگاتی می‌گوید:
فردیناند پژ در سال ۱۹۹۷ ایده‌های فوق‌العاده‌ای داشت. علاوه بر مفهوم باورنکردنی پیشرانه‌ای قوی، او به دنبال احیا و قدرت گیری دوباره برند بوگاتی در مولشایم بود.
اولین پروتوتایپ طراحی یعنی EB 118 برای اولین بار در نمایشگاه پاریس ۱۹۹۸ به نمایش درآمد. این خودرو حاصل طراحی جیورجتو جیوجیارو و ایتال دیزاین بود و خود خودرو از سیستم چهار چرخ محرک، پیشرانه ۱۸ سیلندر و شاسی آلومینیومی فریم فضایی سود می‌برد. بوگاتی به همین‌ها اکتفا نکرده و یک سال بعد دومین محصول مفهومی یعنی EB 218 را با کابینی لوکس‌تر معرفی کرد. سومین کانسپت نیز با نام EB 18/3 شیرون و با ایده‌آل‌های یک سوپر اسپورت معرفی شد و طراحی منحصربه‌فردتری داشت. این خودرو در نمایشگاه فرانکفورت ۱۹۹۹ معرفی شد.
نام شیرون به منظور ادای احترام به لوئیس شیرون راننده‌ی اسبق بوگاتی که چندین مسابقه را برنده شده بود انتخاب شد. چهارمین پروتوتایپ یعنی EB 18/4 ویرون نزدیک به خط تولید بود.
اما بعدها بوگاتی EB 16.4 ویرون رونمایی شد و اعداد تغییر کرده بودند. این خودرو بجای نیروگاه ۱۸ سیلندر از نسخه ۱۶ سیلندر و طراحی کلاسیک‌تر و سبک‌تر استفاده کرده بود. بوگاتی در سال ۲۰۰۱ اعلام کرد تصمیم قطعی برای تولید سری ویرون به تعداد محدود گرفته است. پیشرانه ۱۶ سیلندر ۸ لیتری این خودرو قدرت نزدیک به ۹۹۰ اسب بخاری تولید می‌کرد. این پیشرانه با اتصال دو نمونه VR8 شکل گرفته بود و در مقابل پیشرانه ۱۸ سیلندر که طراحی تنفس طبیعی داشت، پیشرانه ۱۶ سیلندر برای اولین بار از چهار توربو استفاده کرده بود. ویرون شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت ۲.۵ ثانیه‌ای و حداکثر سرعت فراتر از ۴۰۹ کیلومتر در ساعت داشت؛ اما چرا ۴۰۹ کیلومتر در ساعت؟ ظاهراً فردیناند پژ پشت‌صحنه‌ی پورشه ۹۱۷ هم حضور داشته و پیشرانه ۱۶ سیلندری برای مسابقات طراحی کرده که هرگز استفاده نشده است. پورشه ۹۱۷ برای اولین بار در بین خودروسازان آلمانی و طی نیم‌قرن توانست مسابقات ۲۴ ساعته لمانز را با استفاده از پیشرانه‌ای ۱۲ سیلندر برنده شود. این خودرو سقف سرعت ۴۰۹ کیلومتر در ساعت داشت.
این هم مختصری از داستان یکی از تاریخ‌سازترین هایپرکارهای دنیا…
