خنده‌دارترین باورهای مردم درمورد خون آشام ها

یکی از اکتشافات باستان شناسان، جسد یک زن در حدود ۲ مایلی ونیز در ایتالیا بود که در یک قبر مربوط به قرن شانزدهم کشف شد. دانشمندانی که قبر این زن را کشف کردند، او را کارمیلا نامیدند. کارمیلا با آجری در دهانش در داخل یک گور دسته جمعی پیدا شد.

ظاهرا کارمیلا در طی یک مراسم عجیب و غریب دفن شده است که شباهتی به سایر تدفین‌ها در آن زمان نداشته است. اطلاعات زیادی درمورد هویت این زن وجود ندارد؛ اما باستان شناسان معتقدند که او در طی شیوع مرگبار طاعون بوبونیک درگذشته است.

متیو بورینی (Matteo Borrini)، مدرس اصلی انسان شناسی قانونی در دانشگاه جان مورز لیورپول است. بورینی همچنین محقق اصلی این پروژه حفاری است. او برای حل معمای قبر این زن، یک معاینه دقیق پزشکی قانونی انجام داد. او متوجه شد که احتمالا افراد تصور می‌کردند، این زن یک خون آشام ناچهرر (Nachzehrer) است. ناچهرر یک نوع خون آشام در فولکور قدیمی اروپا بود.

بورینی گفت:

باور کلاسیک مردم این نبوده که خون آشام از قبر خارج می‌شود تا خون مردم را بمکد. باور مردم بیشتر اینگونه بوده که خون آشام قبل از این که بتواند به عنوان یک خون آشام کامل برخیزد، از درون قبر مردم را به قتل می‌رسانده است.

بورینی در ادامه برای توضیح باورهای مردم قدیمی درمورد خون آشام ها افزود:

من متوجه شدم که به اعتقاد مردم، برخی از اجساد، مسئول انتشار طاعون بودند. مردم باور داشتند که این اجساد کاملاً نمردند و تحت تاثیر نیروی اهریمنی قرار گرفتند. به عقیده مردم، این اجساد، کفن خود را در قبر می‌جویدند و طاعون را با روش جادوی سیاه پخش می‌کردند.

ظاهرا قرار دادن آجر در دهان خون آشام ناچهرر از این که او فرار کند، جلوگیری می‌کرده است و درنهایت باعث محافظت از انسان‌های زنده در برابر بیماری می‌شده است.

با این حال کارمیلا در طول زندگی خود به عنوان یک خون آشام در نظر گرفته نمی‌شده است. تحقیقات بورینی آشکار کرد که گور دسته جمعی پس از دفن کارمیلا، مجدد باز شده است. به نظر می‌رسد که در آن زمان، بدن کارمیلا در کفن به طور کامل تجزیه نشده بوده است.

سپس زمانی که حفاران قبر با جسد تازه مواجه شدند که کفن در اطراف دهان آن تجزیه شده است، تصور کرده‌اند که جسد تسخیر شده است و آجر را در دهان آن قرار داده‌اند.

کشف روش‌ عجیب تدفین خون آشام

محققان دانشگاه آریزونا و دانشگاه استنفورد، نمونه دیگری از تدفین یک خون آشام را پیدا کردند. اکتشاف آن‌ها مربوط به یک گورستان کودکان از روم باستان در پوجیو گرامینو (تورینا در ایتالیا) بود.

محققان جسد یک کودک تقریبا ۱۰ ساله را کشف کردند که در قرن پنجم در جریان شیوع مرگبار مالاریا به خاک سپرده شده بود و سنگی در دهان او گذاشته شده بود. جردن ویلسون، باستان شناس ارشد این پروژه گفت:

وجود سنگ در دهان این کودک احتمالا به دلیل جلوگیری از ورود و خروج روح از بدن او می‌باشد. براساس یک باور قدیمی، نفس یک انسان به زندگی و روح او مرتبط است. به ویژه دهان به عنوان دریچه‌ای تصور می‌شده است که روح پس از مرگ از آن خارج می‌شود.

بنابراین در این مورد، قرار دادن سنگ در دهان این کودک احتمالا با هدف جلوگیری از گسترش بیماری و آزار انسان‌های زنده توسط روح یا جسم کودک بوده است.

همچنین ممکن است راهی برای در امان نگه داشتن کودک از جادوگران بوده باشد. ظاهرا در زمان‌های قدیم تصور می‌شد که جادوگران توانایی زنده کردن کودکان مرده و استفاده از روح آن‌ها را داشتند.

باورهای مردم درمورد خون آشام ها به عنوان ناقل بیماری

افسانه خون آشام ها همواره در تاریخ با مرگ افراد همراه بوده است. به گفته بورینی، مردم آن زمان از خون آشام ها به عنوان راهی برای توضیح آنچه که دانش و درکی از آن نداشتند؛ مانند مرگ‌های مرموز در پی شیوع بیماری‌های مسری استفاده می‌کردند.

آن‌ها برای توضیح بیماری‌های مسری تصور می‌کردند که خون آشام شروع به کشتن اعضای خانواده، سپس همسایه‌ها و افراد روستاهای دیگر می‌کند. بورینی، خون آشام را به عنوان مرده‌ای تعریف می‌کند که از مرگ برمی‌خیزد.

اما ولیسون معتقد است، هر افسانه‌ای که در آن یک مرده می‌تواند زنده‌ها را از طریق روح یا بدن احیا شده‌اش عذاب دهد، بخشی از فولکور خون آشام است.

به گفته ویلسون، این باور که یک فرد مرده توانایی برخاستن از مرگ را داشته باشد (چه روحی چه جسمی) و بتواند افراد زنده را آزار دهد، تقریبا در همه فرهنگ‌ها وجود دارد و منشأ بسیار بسیار قدیمی دارد.

منبع :sciencealert