برای بسیاری از مالکان، آن‌ها پوشش‌های گرد و مشکی هستند که زیر خودرو جا خوش می‌کنند. لاستیک‌ها اجزایی مهم و گران‌بها هستند و تنها زمانی باید با نمونه‌های جدید جایگزین شوند که دیگر چاره‌ای وجود ندارد!
اما برای مالک بوگاتی شیرون، لاستیک‌ها یکی از معدود دلایلی هستند که باعث دستیابی چنین خودروی جاده‌ای به سرعت‌های بسیار بالا می‌شوند. می‌پرسید پس آن ۱۴۷۹ اسب بخار چه؟ ریزه‌کاری‌های آئرودینامیکی چه؟ تنظیم دقیق سیستم تعلیق و فرمان و ترمزها چه؟ تمامی این‌ها بدون لاستیک‌هایی که قادر باشند خودرو را در سرعت ۴۲۰ کیلومتر در ساعت و بیشتر از آن روی آسفالت نگه دارند به درد نخواهند خورد.
لاستیک‌های ساخت میشلین که به‌طور مخصوص برای شیرون توسعه یافته‌اند دربرگیرنده‌ی رینگ‌های آلیاژی فورج کاری شده و بزرگ بوده و بی‌شک یکی از موفقیت‌های فنی فوق‌العاده‌ی این خودرو به شمار می‌روند.
تنها همین ۱۵ سال پیش بود که مهندسان بوگاتی از لاستیک‌سازها پرسیدند که آیا می‌توانند لاستیکی برای ویرون بسازند یا خیر و البته با تمسخر آن‌ها روبرو شدند. آن‌ها گفتند این کار غیرممکن است. ویرون بسیار سریع و بسیار سنگین بود. هیچ لاستیکی نمی‌توانست با این قوانین فیزیکی هماهنگ شود و در عین حال از دوام کافی برای استفاده در تمامی شرایط آب و هوایی برخوردار باشد. تنها میشلین بود که شجاعت کافی برای امتحان کردن را داشت؛ و حتی پس از آن نیز لاستیک خود را با اخطارهای فراوانی تولید کرد.
ساخت هر لاستیک ویرون با دست یک ساعت طول می‌کشد و هر مجموعه از آن‌ها بهای ۴۲ هزار دلاری دارد و شاید پس از طی ۶۹۵۰ کیلومتر احتیاج به جایگزینی با نمونه‌های جدید داشته باشند. تنها ۱۵ دقیقه می‌توان با سرعت ۴۰۷ کیلومتر در ساعت حرکت کرد؛ و پس از آن است که نیروهای گریز از مرکز بسیار زیاد، بافت لاستیک‌ها را از هم جدا خواهند کرد.
خوشبختانه، ویرون حداکثر ۱۰ دقیقه می‌تواند با حداکثر سرعت خود حرکت کند و پس از آن سوخت خودرو ته خواهد کشید. میشلین گفته که تنها دو بار می‌توان روی رینگ‌های خودرو لاستیک انداخت و پس از آن باید رینگ‌ها را هم تعویض کرد. یک دست از رینگ‌های ویرون بهای ۶۹ هزار دلاری دارند!
میشلین چیزهای زیادی را از تجربه‌ی ویرون آموخته است. در زمان برنامه‌ی توسعه‌ی شیرون، مهندسان بوگاتی ۱۸ بار به مرکز تحقیق و توسعه‌ی میشلین در فرانسه سفر کردند. میشلین از تجهیزات تست لاستیک هواپیما در زمان پروسه استفاده کرد زیرا این لوازم تنها تجهیزاتی بودند که می‌توانستند لاستیک یک پروتوتایپ را به اندازه‌ای از سرعت برسانند که نیروهای قابل‌انتظار در حداکثر سرعت را شبیه‌سازی نمایند.
اندازه‌ی لاستیک‌های شیرون در جلو ۲۸۵/۳۰R20 و در عقب ۳۵۵/۲۵R21 بوده و می‌توانند تقریباً ۵۰۱۶ نیوتون متر گشتاور را در محلی که لاستیک‌ها جاده را لمس می‌کنند انتقال دهند و مهم‌تر آنکه آن‌ها می‌توانند در سرعت ۴۲۰ کیلومتر در ساعت ۳۸۰۰ بار نیروی جاذبه را تحمل کرده و نترکند. تمامی این توصیفات در شرایطی است که لاستیک‌ها کیفیت سواری و چسبندگی خوبی را تمامی شرایط آب و هوایی دارند.
همچنین نصب و استفاده از این لاستیک‌های جدید نیز ساده‌تر از لاستیک‌های بکار رفته در ویرون است. میشلین سیستم ران فلت پیچیده‌ای را توسعه داده که نیازمند رینگ‌های گران‌بها و مخصوصی است. بوگاتی هنوز جزئیات این بخش‌ها را اعلام نکرده اما گفته که لاستیک‌های جدید باعث می‌شوند هزینه‌های عملیاتی کمتری به وجود آید. ظاهراً مولتی میلیاردها نیز از خرید لاستیک متنفرند!
راننده‌ی اسبق فرمول ۱ و تست درایور بوگاتی پس از شکستن رکورد سرعت با ویرون سوپر اسپورت ۱۲۰۰ اسب بخاری در سال ۲۰۱۰ گفت تنها چیزی که باعث شد ویرون نتواند از سرعت ۴۳۵ کیلومتر در ساعت فراتر رود، تکنولوژی لاستیک آن بود. مدیرعامل بوگاتی قول داده که شیرون قدرتمندتر به آسانی بتواند از این سرعت عبور کند و تبدیل به سریع‌ترین خودروی تولیدی تاریخ شود.
آیا این سخنان به معنی دستیابی به سرعت ۴۳۵ کیلومتر در ساعت است؟ ۴۵۰ کیلومتر در ساعت؟ ۴۶۵ کیلومتر در ساعت؟ تابستان سال جاری خواهیم دید. عدد نهایی هرچه که باشد، بوگاتی هم‌اکنون لاستیک‌هایی برای ثبت رکورد را دارد.
منبع: motortrend
