آیا سیستم قیمت‌گذاری خودروها که همیشه از سوی خریداران خودرو و کارشناسان در ایران مورد نقد و نکوهش قرار گرفته تغییر خواهد کرد؟
یک خودروی چینی با قیمت ۱۰ هزار دلار انتخاب کنید. آن را به‌صورت عمده و CKD خریداری کنید. در یک خط تولید ساده دوباره سرهم کنید و به قیمت حداقل دو تا سه برابر به مشتریان داخلی با منت و قرعه‌کشی و بورس بفروشید. این همان روندی است که این روزها در ایران شاهدیم.
به‌عنوان‌مثال یک خودروی چینی ۱۴ هزار دلاری اکنون توسط نمایندگی به قیمت دو برابر به فروش می‌رسد. البته می‌توانید آن را در بازار آزاد به سه برابر قیمت تهیه نمایید.
امید قالیباف، سخنگوی وزارت صمت دراین‌باره در یک برنامه تلویزیونی گفت:
بعضی از خودروسازهای خصوصی عموماً خودروهای چینی تولید می‌کنند که این خودروها در کشور همسایه شاید ۵۰۰ میلیون تومان کمتر از کشور ما است. باید اقدامی برای فرمول تعیین قیمت این مدل خودروها انجام دهیم که به‌زودی و در همین هفته یا هفته آینده اعلام خواهد شد. در آن صورت این‌ها دیگر نمی‌توانند از یک سطحی قیمت خودرو را افزایش دهند.
خودروهای چینی داخل بازار ایران عمدتاً به‌صورت SKD و CKD وارد می‌شوند و این بدان معناست که داخلی‌سازی خاصی مخصوصاً در قطعات مهم در آنها صورت نمی‌گیرد. بعلاوه سرهم کردن آنها آسان بوده و اشتغال چندانی ایجاد نمی‌شود. مهم‌تر اینکه در این فرایندها، انتقال فنّاوری، دانش طراحی و تولید و ساخت و غیره نیز وارد نمی‌شود.
پس به‌جاست که بپرسیم دلیل اینکه مصرف‌کنندگان برای خرید این خودروها مورد اجبار قرار می‌گیرند درحالی‌که قیمت آنها به‌مراتب بالاتر از یک خودروی وارداتی است چیست؟ اگر قرار است مصرف کننده ۳۰ هزار دلار بابت یک خودروی چینی پرداخت کند و سود کلانی به جیب تولید کننده برود، بهتر نیست که این سود در جیب خود مردم باقی بماند یا لااقل همان ۳۰ هزار دلار بابت یک خودروی شایسته‌تر صرف شود؟ اصولا میلیون‌ها ایرانی می‌توانند به جای محدودیت خرید خودروهای ارزانِ گران‌شده چینی، مالک خودروهای لوکس ژاپنی و آلمانی و غیره شوند به جای اینکه ثروت آنها باعث لوکس سواری تنها عده معدودی شود.
بهتر است دولت سمت‌وسوی خود را در این جریان تعیین نماید که آیا در جهت منافع مردم قرار می‌گیرد یا مقابل آنها.
