اگر به شما بگویند یک خودروی الکتریکی با شعاع حرکتی ۶۴۷ کیلومتر وجود دارد که تقریباً در ۵ دقیقه می‌توان آن را شارژ کرد چه حسی خواهید داشت؟ احتمالاً خواهید پرسید این خودرو چه زمانی عرضه می‌شود اما ما می‌گوییم این خودرو قبلاً عرضه شده است! درباره تویوتا میرای صحبت می‌کنیم. واژه میرای در زبان ژاپنی به معنی آینده است. میرای سدان پرچم‌دار برجسته‌ای است که اشرافیت و راحتی را با قوای محرکه سلول سوختی درهم آمیخته است. خود میرای محصول قابل‌توجهی است اما تویوتا با معرفی نسل دوم آن قدم‌های محکم‌تری برداشت. به همین خاطر شاهد یک سدان احساس‌برانگیز هستیم که نیم‌نگاهی هم به آینده محصولات سلول سوختی دارد.
تویوتایی که جلب‌توجه می‌کند
اولین نسل میرای حرف‌های زیادی برای گفتن داشت اما طراحی زیبا جزو آن‌ها نبود. در واقع آن خودرو از زوایای عجیبی در بدنه استفاده می‌کرد و در بحث طراحی همچون پریوس فقط سعی کرده بود خودرویی متفاوت باشد. دومین نسل این سدان روش متفاوتی را در پیش گرفت و از طراحی برجسته و متمایز نسبت به دیگر خودروها استفاده کرد و نکته مهم اینکه علیرغم متفاوت بودن ظاهر زیبایی پیدا کرد. خطوط زاویه‌دار جای خود را به انحناهای زیبا و سطوح شناور داده‌اند. نمای جلوی خودرو از طراحی کوسه مانند استفاده کرده است و دماغه‌ای بیرون زده آن با دهانی پهن جزو شاخصه‌های اصلی هستند. دهانه پهن خودرو توسط چراغ‌های LED احاطه شده‌اند و همین ظاهر جذاب باعث شده است میرای ضریب درگ ۰.۲۹ داشته باشد.
با حرکت به سمت عقب خودرو می‌توانیم کاپوت طویل‌تر و شیشه جلوی خمیده را ببینیم که به سمت سقف خمیده‌تر کشیده شده‌اند. این خودرو از رینگ‌های ۱۹ اینچی آئرودینامیک استفاده می اما می‌توان رینگ‌های ۲۰ اینچی را نیز برای مدل فول لیمیتد سفارش داد. از دیگر ویژگی‌های قابل‌توجه میرای می‌توان چراغ‌ترمز با پهنای کامل و صندوق‌عقب شیک با اسپویلر یکپارچه را نام برد. جدای از ظاهر زیباتر نسبت به قبل، این سدان با ابهت‌تر نیز شده است زیرا طول/عرض/ارتفاع آن به ترتیب به ۴۹۷۳/۱۸۸۵/۱۴۷۱ میلی‌متر رسیده است و فاصل بین محوری هم ۲۹۱۸ میلی‌متر است. به این ترتیب دومین نسل میرای ۸۴ میلی‌متر طویل‌تر از نسل قبل است و ۱۴۰ میلی‌متر هم فاصله بین محوری بیشتری دارد. ارتفاع خودرو هم ۶۶ میلی‌متر کاهش یافته است ولی پهنای خودرو ۶۹ میلی‌متر افزایش را نشان می‌دهد.
کابین نسبتاً شیک و راحت
با توجه به قیمت پایه ۴۹۵۰۰ دلاری جای تعجبی ندارد که این سدان حتی در نسخه پایه XLE نیز از تجهیزات زیادی برخوردار باشد. از جمله تجهیزات میرای می‌توان به صندلی‌های جلوی برقی با گرم‌کن و پوشش سافتکس، پشت آمپرهای دیجیتال ۸ اینچی، نمایشگر مرکزی ۱۲.۳ اینچی با جی‌پی‌اس و ناوبری، اپل کارپلی و اندروید اتو و… اشاره کرد. اگرچه میرای عنوان پرچم‌دار را یدک می‌کشد اما هنوز از سیستم مولتی‌مدیای جدید تویوتا توندرا استفاده نمی‌کند. به همین خاطر سیستم اطلاعات سرگرمی این خودرو کمی کند و از مد افتاده است.
جدای از این مورد میرای از سیستم ورود غیرفعال، کنترل تهویه مطبوع دو ناحیه‌ای، سیستم صوتی JBL با ۱۴ بلندگو، ستون فرمان برقی و تلسکوپی، آینه وسط با تیره شوندگی خودکار و شارژ بی‌سیم گوشی هوشمند سود می‌برد. متأسفانه شارژر گوشی خیلی به درد نمی‌خورد زیرا سطح لغزنده آن باعث می‌شود گوشی در زمان رانندگی لیز بخورد. اگرچه نسخه پایه میرای برجسته به نظر می‌رسد اما این مدل ۶۶ هزار دلاری لیمیتد است که با طراحی دو رنگ شیک عرضه می‌شود. خریداران همچنین شاهد نورپردازی داخلی، آینه وسط دیجیتال، صندلی‌های گرم و سرد شونده در دو ردیف جلو و عقب خواهند بود.
این مدل همچنین از سیستم تهویه مطبوع سه ناحیه‌ای استفاده می‌کند که با لمس یک پانل در صندلی‌های عقب می‌توان آن را تنظیم کرد. پانل همچنین به سرنشینان اجازه کنترل سیستم صوتی و آفتاب‌گیر سقف شیشه‌ای پانورامیک را می‌دهد. نیازی به گفتن نیست که کابین این خودرو ارزش عنوان پرچم‌داری را دارد و از عناصر متالیک در سطوح گوناگون استفاده شده است. البته از نظر لوکس بودن واقعی میرای کمی می‌لنگد زیرا قطعات ارزان‌قیمت و پلاستیک‌های مشکی براق زیادی هم دیده می‌شوند.
تنها مشکل کابین به این موارد ختم نمی‌شود زیرا از نظر فضا نیز به‌طور سورپرایز کننده‌ای تنگ است. اگرچه در بخش جلوی کابین فضای زیادی وجود دارد اما ورود و خروج به صندلی‌های عقب با سختی انجام می‌شود و فضای پا نیز به اندازه انتظارات نیست. ارقام به شما داستان را خواهند گرفت زیرا صندلی عقب فضای پای ۸۴۱ میلی‌متری دارد که کمتر از کمری، کرولا و پریوس است. آنچه باعث بدتر شدن اوضاع می‌شود تونل عقب بزرگ است که باعث اذیت شدن فرد وسطی خواهد شد.
قوای محرکه بتامکس در دنیای VHS!
درحالی‌که برخی افراد معتقدند دوران بازنشستگی پیشرانه‌های درون‌سوز فرا رسیده است، صنعت خودرو در حال برنامه‌ریزی برای آینده است هرچند برخی خودروسازان می‌گویند قوای محرکه هیدروژنی بر محصولات الکتریکی فائق خواهد آمد. درک این موضوع سخت نیست زیرا خودروهای هیدروژنی نسبت به محصولات الکتریکی برخی مزیت‌ها را دارا هستند. جدای از فرایند سوخت‌گیری سریع مشابه محصولات درون‌سوز، خودروهای سلول سوختی نیازی به حمل باتری‌های سنگین و گران‌قیمت ندارند. البته پیشرفت‌های رخ داده در حوزه تکنولوژی باتری می‌تواند بسیاری از این مشکلات را حل کند. قیمت باتری نیز در ۱۰ سال گذشته به‌طور قابل‌توجهی کاهش یافته است و زمان شارژ و شعاع حرکتی خودروهای الکتریکی نیز بهبود مناسبی را نشان می‌دهد. این دو ایده رقابتی ما را به یاد جنگ بتامکس و VHS می‌اندازد. بتامکس کیفیت صدا و تصویر بهتری را ارائه می‌کرد درحالی‌که VHS ارزان‌تر بود و شرکت‌های بیشتری از آن حمایت می‌کردند. در نهایت VHS برنده شد و به نظر می‌رسد خودروهای الکتریکی نیز چنین سرانجامی را رقم خواهند زد.
البته این به معنی کنار گذاشتن قوای محرکه میرای نیست زیرا یک دستاورد مهندسی احساس‌برانگیز محسوب می‌شود. این خودرو از سه تانک ذخیره هیدروژن تقویت شده با فیبر کربن سود می‌برد. این تانک‌ها از سلول سوختی حمایت می‌کنند که باعث انجام واکنش شیمیایی می‌شود. در این حالت هیدروژن با اکسیژن هوا ترکیب و برق و آب تولید می‌شود. برق تولیدی به باتری لیتیوم-یون ۱.۲۴ کیلووات ساعتی فرستاده می‌شود و آن‌هم از پیشرانه الکتریکی با قدرت ۱۸۲ اسب بخار و گشتاور ۳۰۰ نیوتون متر حمایت می‌کند. اگرچه باتری این خودرو در مقایسه با خودروهای الکتریکی مرسوم کوچک است اما این مشکلی ایجاد نمی‌کند زیرا سلول سوختی همیشه می‌تواند قدرت بیشتری را در صورت نیاز تولید کند.
سلول‌های سوخت پیچیده‌تر هستند اما نکته مهم این است که قوای محرکه میرای بی‌نقص کار می‌کند هرچند کاملاً بی‌صدا نیست و شما می‌توانید صدای کمپرسور باد الکتریکی خودرو را بشنوید. جدای از تکنولوژی پیشرفته، تجربه رانندگی میرای شبیه یک سدان لوکس است. البته نکته مهمی وجود دارد و آن‌هم پیشرانه الکتریکی است. اگرچه میرای سبک‌تر از اکثر خودروهای الکتریکی است و وزن ۱۹۳۰ تا ۱۹۶۶ کیلوگرمی دارد اما این وزن را باید یک پیشرانه ۱۸۲ اسبی حمل کند. این یک وظیفه دشوار است و پرفورمنس خودرو را تحت تأثیر قرار می‌دهد. شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر در ساعت ۹.۲ ثانیه‌ای میرای ۳.۳ ثانیه بیشتر بی ام و ۵۳۰i با ابعاد مشابه و قیمت اندکی بیشتر است.
یک کروزر دیفرانسیل عقب و راحت
میرای بر پایه پلتفرم GA-L شکل گرفته است. این پلتفرم در لکسوس LS و تویوتا کراون بازار ژاپن هم بکار رفته است. این معماری شگفت‌انگیز راحتی زیادی را ایجاد می‌کند. سیستم تعلیق چند اتصالی به راحتی دست‌اندازهای کوچک را جذب می‌کند تا کیفیت سواری یک سدان لوکس را ارائه کند. البته میرای را هرگز نمی‌توان محصولی کاملاً نرم دانست. خبر خوب اینکه فرمان برقی میرای هم پاسخگوست و سنگینی خوبی دارد. این موضوع جای تعجب دارد و از طرفی می‌توان فرمان را با انتخاب حالت‌های اکو، نرمال و اسپرت تنظیم کرد. دیگر نکته مثبت میرای هندلینگ آن است زیرا چابک‌تر از ظاهرش به نظر می‌رسد. اگرچه ما میرای را تحت‌فشار قرار ندادیم اما خودرو در پیچ‌ها توانا به نظر می‌رسد و در سرعت‌های پایین نیز نسبتاً مانورپذیر است. این سدان به دستیار عبور از پیچ فعال مجهز شده است که از سیستم کنترل پایداری برای کاهش کم فرمانی در شرایط خاص کمک می‌کند.
مشکل مرغ و تخم‌مرغ
اگرچه میرای خودروی جالبی است اما کاربردی بودن آن به خاطر نبود جایگاه‌های سوخت‌گیری هیدروژن محدود شده است. نقشه جایگاه‌ها هیدروژنی اداره انرژی آمریکا نشان می‌دهد که اوضاع خوبی برقرار نیست زیرا فقط کالیفرنیا از این نظر مشکل چندانی ندارد. به همین خاطر است که فروش میرای به گلدن استیت محدود شده است. تویوتا در زمان معرفی این خودرو اعلام کرد ۴۷ جایگاه سوخت هیدروژن افتتاح شده است و ۱۲۰ جایگاه دیگر نیز تأسیس خواهد شد. این یک پیشرفت محسوس است اما زمانی که در نظر بگیرید بیش از ۱۵۰ هزار پمپ‌بنزین در آمریکا وجود دارد این راه را برای میرای بسیار طولانی خواهید یافت. البته تأسیس جایگاه‌های سوخت هیدروژن هم جای سؤال دارد. در واقع این یک مشکل مرغ و تخم‌مرغ است زیرا بدون وجود خودروی هیدروژنی تأسیس این جایگاه‌ها منطقی نخواهد بود و از طرف دیگر هم خرید خودروی هیدروژنی بدون وجود جایگاه سوخت‌گیری مخصوص آن عقلانی جلوه نخواهد کرد. با این وجود علاقه رو به رشدی به کامیون‌های سلول سوختی وجود دارد و این کامیون‌ها می‌توانند به گسترش زیرساخت‌ها در آمریکا کمک کنند.
اگرچه نبود جایگاه‌های سوخت‌گیری هیدروژن یک مشکل جدی محسوب می‌شود اما مالکان میرای نیازی به نگرانی درباره پرداخت هزینه‌ها ندارند زیرا هر فردی که این سدان را بخرد یا لیزینگ کند حداکثر اعتبار ۱۵ هزار دلاری برای سوخت‌گیری رایگان هیدروژن دریافت خواهد نمود. میرای به عنوان یک خودرو یا موفقیت زیادی خواهد داشت یا یک شکست به‌یادماندنی خواهد بود. این خودرو از ظاهر زیبا، تجهیزات نسبتاً زیاد و سواری راحت سود می‌برد. البته صندلی‌های عقب کوچک هستند، پیشرانه خیلی قوی نیست و قیمت آن نیز پیش از مشوق‌ها و هزینه‌های تحویل از ۴۹۵۰۰ دلار شروع می‌شود. ولی باید گفت میرای سدان سنتی شما نخواهد بود اما می‌توان آن را محصولی لوکس دانست که پتانسیل‌های قوای محرکه سلول سوختی را نشان می‌دهد. متأسفانه همین موضوع باعث برجسته‌تر شدن نقاط ضعفش هم می‌شود که از جمله آن‌ها می‌توان به محدود بودن زیرساخت‌های سوخت‌گیری اشاره کرد.
امیدواریم این وضعیت در آینده تغییر کند اما صنعت خودرو به وضوح به سمت خودروهای الکتریکی حرکت می‌کند. با این وجود چندین شرکت تعهد خود به خودروهای هیدروژنی را اعلام کرده‌اند.
