مرسدس EQC یک پله بالاتر رفته تا ثابت کند که شاسی بلندهای الکتریکی نیز می‌توانند ماهیت و هویت ماجراجویی داشته باشند.
این EQC ۴X4² است که سومین خودروی ۴X4² تاریخ مرسدس پس از G کلاس و E کلاس آل تراین محسوب می‌شود. مهندسان زیادی در تولید این خودروی مفهومی نقش داشته‌اند افرادی که وقت آزاد خود را فدای تولید محصولی در بازه زمانی یک و نیم ساله کرده‌اند.
همانند پروژه‌های قبلی ۴X4² مرسدس، مهم‌ترین تغییرات در شاسی EQC رخ داده‌اند. اکسل‌های پرتال جدید به‌طور ویژه برای این پروژه توسعه یافته‌اند. EQC موردبحث ۲۰ سانتی‌متر قدبلندتر از نسخه استاندارد بوده و ارتفاع آن از سطح زمین نیز تقریباً دو برابر شده است؛ و خب نیازی نیست به بهبود زوایای حمله و فرار و همچنین عمق غوطه‌وری ۴۰ سانتی‌متری آن اشاره کنیم. این ویژگی‌ها فراتر از آن چیزی هستند که با فکر به یک خودروی الکتریکی به ذهن می‌رسند.
به منظور استفاده حداکثری از چنین ویژگی‌هایی مهندسان مرسدس همچنین از تنظیمات خشن‌تری برای سیستم تعلیق سود برده و لاستیک‌ها را نیز تغییر داده و از رینگ‌های ۲۰ اینچی استفاده کرده‌اند.
اما در مقابل تغییرات زیادی که برای شاسی رخ نداده خبری از ارتقای قوای محرکه نیست. EQC ۴X4² همچنان دارای دو پیشرانه الکتریکی با قدرت ۲۰۱ اسبی و گشتاور ۳۸۰ نیوتون متری است که در هر دو اکسل قرار گرفته‌اند و باتری ۸۰ کیلووات ساعتی نیز در کف خودرو جا خوش کرده است؛ اما خب مرسدس دو حالت رانندگی آفرود و آفرود سنگین را برای قدبلند پاک خود در نظر گرفته است.
با توجه به حجم تغییرات اعمالی تعجبی ندارد که اولین تجربه رانندگی ما نه در جاده بلکه در معدن سنگ رقم خورد؛ و درحالی‌که قبلاً وظیفه ما نشستن پشت فرمان چنین خودرویی تعریف شده بود اما ما از چند تپه هم عبور کرده و به دل شن و ماسه و حتی آب نسبتاً عمیق زدیم. تقریباً هیچ مانعی نتوانست EQC ۴X4² را متوقف کند.
با هر پیچی که رد کرده و هر تپه‌ای که پشت سر می‌گذارید یاد می‌گیرید که قوای محرکه الکتریکی این خودرو هماهنگی فوق‌العاده‌ای با آفرود دارد. میزان بالای گشتاور آنی و توانایی کنترل آسان توزیع قدرت بین اکسل‌ها باعث می‌شود EQC کاملاً خود را قدرتمند نشان دهد. حتی وجود باتری بزرگ در کف خودرو نیز یک مزیت است زیرا نه تنها مرکز ثقل را پایین‌تر آورده بلکه حفاظت خوبی از آن به عمل آمده و بنابراین مهندسان نیازی به نصب صفحات اضافی محافظ که برای پیشرانه و گیربکس بکار می‌روند نداشته‌اند.
راندن EQC ۴X4² به دو دلیل تجربه عجیبی است. اول اینکه انتظار نداریم یک شاسی‌بلند بدون آلایندگی به این خوبی عمل کند و دوم هم سکوتی است که در جاده خیلی به چشم می‌آید. وقتی میدونی گاز را فشار می‌دهید خبری از غرش پیشرانه نیست و در آفرود هم صدای پنکه در حال گردش برای خنک کردن پیشرانه به گوش نمی‌رسد. تنها صدایی که می‌شنوید به برخورد لاستیک‌ها با صخره‌ها و سنگ‌ها مربوط می‌شود.
اگرچه با محصول خیال‌انگیزی طرف هستیم اما مرسدس نسخه تولیدی آن را حتی به تعداد محدود نخواهد ساخت؛ اما با این وجود از دانش فنی به دست آمده در تولید EQC ۴X4² کانسپت برای توسعه خودروهای الکتریکی آفرود استفاده خواهد شد که گل سرسبد آن‌ها جی کلاس الکتریکی خواهد بود.
اما مهندسان مرسدس تا آن زمان باید یک مشکل جدی را حل کنند. کامپیوتر سفری خودرو در زمان تست برد کمتر از ۱۶۰ کیلومتر را پیش‌بینی می‌کرد که اصلاً به درد نمی‌خورد و مکان شارژ آن نیز یک مشکل واقعی محسوب می‌شود.
مرسدس EQC ۴X4² یک بستر تست برای آفرودرهای الکتریکی بوده و ثابت می‌کند که پتانسیل واقعی برای این کار را دارد. نسخه تولیدی این مرسدس دیوانه‌وار وجود نخواهد داشت اما دانش فنی به دست آمده در این پروژه مستقیماً به جی کلاس تمام الکتریکی تزریق خواهد شد.
