طی ماه‌های اخیر، چند مدل قدیمی از بی‌ام‌و با پیشرانه‌ی تسلا معرفی شد. نصب موتور الکتریکی و باتریهای لیتیوم به جای تجهیزات مرتبط با پیشرانه‌ی احتراقی، پیچیده به نظر می‌رسد اما ظاهرا طرفداران زیادی در اروپا دارد.
حدود یک هفته پیش در میدونی، مدل CSI از بی‌ام‌و ۳.۰ با موتور ۴۵۰ اسب بخار تسلا معرفی شد. بدنه‌ی این خودروی کلاسیک از سری E9 طراحی ۱۹۷۸ است و در زمان تولید با پیشرانه‌ی سه لیتر، ۲۰۳ اسب بخار قدرت داشت. در واقع مدل‌های E9 بی‌ام‌و مثل CSI 3.0، جانشین ۲۰۰۲ شدند.
در سال ۱۹۶۶، سری ۰۲ از بی‌ام‌و تولید شد. این خودرو در ابتدا، پیشرانه‌های بنزینی ۱۶۰۰ و ۱۸۰۰ سی‌سی داشت اما با مدل ۲۰۰۲ همراه موتور ۲ لیتر به شهرت جهانی و محبوبیت رسید. وزن خالص ۱۰۰۰ کیلوگرم برای بی‌ام‌و ۲۰۰۲ با قدرت ۱۲۰ اسب بخار، سرعت‌گیری صفر تا صد کیلومتر برساعت ۱۰ ثانیه و نهایت سرعت ۱۸۵ کیلومتر برساعت فراهم می‌کرد. نسخه‌ی توربو از ۲۰۰۲ با قدرت ۱۷۰ اسب بخار و زمان صفر تا صد کیلومتر برساعت ۷/۵ ثانیه هم ساخته شد.
پروژه‌ی ساخت ۲۰۰۲ با محرک برقی، حدود سه سال پیش توسط شرکت آلمانی باوارین ایکانز (bavarian econs) آغاز شد. محصول نهایی، دارای موتور تسلا با قدرت ۱۶۱ اسب بخار است که در عقب نصب شده. باتریهای این خودرو، مشابه بی‌ام‌و i3 هستند و با ظرفیت ۳۳ کیلووات ساعت، توان پیمایش ۲۰۰ کیلومتر ارائه می‌کنند.
مالک ۲۰۰۲ برقی، تاکنون مسافتی در حدود ۱۰ هزار کیلومتر را با این مدل به نام ۲۰۰۲te، رانندگی کرده است. او ادعا می‌کند توان پیمایش خودرو در سرمای زیر صفر آلمان، به ۱۵۰ کیلومتر کاهش می‌یابد. سازنده‌ی ۲۰۰۲te امیدوار است با نصب ترمزهای قوی‌تر و بهینه‌سازی سیستم برق خودرو، قدرت نهایی را به مدل کلاسیک آلپینا ۲۰۰۲tii ساخت ۱۹۷۴ با ۲۰۰ اسب بخار برساند؛ اما ظاهر سنتی با رینگ‌های BBS و تایرهای میشلن حفظ شود.
