نگاهی به خط تولید یکی از پیچیده‌ترین خودروهای دنیا…
توریست‌های مجارستانی از دیدن لامبورگینی کانتاش، فراری F50 و بوگاتی ویرون سیر نمی‌شوند. البته با این استثنا که آخری خودرویی ایتالیایی نیست. مؤسس شرکت بوگاتی آقای اتوره بوگاتی در میلان ایتالیا به دنیا آمد اما همه خودروهایی که او طراحی کرد در شهری به نام مولشایم متولد شدند. این سنت امروزه نیز ادامه یافت و شیرون جدیدترین محصول این شرکت است که از زمان معرفی تاکنون سر و صدای زیادی به پا کرده است.
بوگاتی کارخانه خود را “کارگاه هنری” می‌نامد. فرایند تولید این خودرو فقط متکی به دست انسان بوده و هیچ الگوریتم یا نرم‌افزاری در کار نیست. حتی یک ربات تنها نیز در داخل کارخانه دیده نمی‌شود. این موضوع برای شرکتی که قطعات خود را نمی‌سازد کمک حال است. همه‌چیز از تأمین‌کنندگان اروپایی گرفته می‌شود.
مونوکوک فیبر کربنی شیرون محصول دالارا است، کالیپرهای ترمز را AP ریسینگ می‌سازد و صندلی‌ها نیز محصول تأمین‌کننده معروف اسپارکو است. مکانیک‌های بسیار باتجربه بوگاتی حدود یک هفته را صرف مونتاژ پیشرانه ۱۶ سیلندر کوادتوربو می‌کنند. این قلب آهنین در تأسیسات خاص گروه فولکس‌واگن ساخته می‌شود. بوگاتی قطعات موردنیاز برای ساخت شیرون را حدود سه ماه پیش از شروع تولید سفارش می‌دهد.
شیرون در کارگاه هنری ۱۲ جایگاه را پشت سر می‌گذارد. اولین قدم در فرایند تولید شامل تبدیل پیشرانه و گیربکس به یک واحد تنها بوده و البته مورد دیگر نیز مونتاژ ساب فریم جلو است. کارکنان شرکت سپس مونوکوک را در جای خود قرار داده و بخش عقبی را با استفاده از ۱۴ پیچ تیتانیومی در جای خود نصب می‌کنند. شاسی پس از حدود یک هفته کار آماده شده است. خودرو سپس به جایگاه دیگری رفته و روغن، مایع خنک‌کننده روغن ترمز و اولین سوخت بنزین را دریافت می‌کند.
سپس شیرون روی داینامومتر قرار گرفته و تا سرعت ۲۰۰ کیلومتر در ساعت رانده می‌شود. رئیس فرایند تولید آقای کریستوف پیچون می‌گوید بوگاتی باید داینامومتر جدیدی را که قادر به هماهنگی با قدرت و گشتاور فوق‌العاده شیرون است سفارش دهد زیرا این داینامومتر برای ویرون بکار می‌رفت و هم‌اکنون نمی‌تواند وظیفه خود را به درستی انجام دهد. بوگاتی الکتریسیته اضافی را در زمان تست شیرون به دست می‌آورد. شما می‌توانید گوشی خود را در این مکان شارژ کرده و به دوستانتان بگویید که شارژ آن حاصل گردش چهار چرخ شیرون بوده است!
کارکنان حدود ۳ روز را صرف نصب و تنظیم پانل‌های بدنه فیبر کربنی می‌کنند و بوگاتی حالت پیش از رنگ پیدا می‌کند. شیرون سپس با رنگ ابتدایی آشنا می‌شود تا هرگونه نشتی آن پیش از نصب کابین بررسی شود.
هر شیرون نیازمند تست توسط دو راننده در جاده‌های عمومی است. در خلال اولین تست این خودرو کارگاه هنری را ترک کرده و به شهر کلمار می‌رود. یک فرودگاه در این شهر وجود دارد که به بوگاتی اجازه می‌دهد تا خودروهای خود را در باند فرود تست کند. رانندگان با برج مراقبت در تماس هستند تا زمان مناسب برای رسیدن به سرعت ۳۲۲ کیلومتر در ساعت را اعلام نمایند. پس از این تست پرسرعت خودرو به مولشایم می‌رود. پس از دریافت مایعات جدید شیرون آماده دومین تست می‌شود که کوتاه‌تر می‌باشد.
پس از تست‌های صورت گرفته شیرون حدود سه روز در جایگاه تمیزکاری و پولیش زدن متوقف می‌شود. سپس خودرو وارد تونل نور شده و متخصصان شرکت هر سانتی‌متر خودرو را بررسی می‌کنند تا هرگونه ایراد احتمالی را بیابند. این کار حدود ۶ ساعت طول می‌کشد.
نهایتاً خودرو پیش از سفر آخر به جایگاه بررسی بازهم فرایند تمیزکاری را پشت سر می‌گذارد. شیرون چراغ سبز تحویل به مشتری را در آخر این فرایند دریافت می‌کند. تا رسیدن به این نقطه، خودرو حدود ۲ ماه را در کارگاه هنری بوگاتی سپری کرده است.
پیشرانه ۱۶ سیلندر دست‌ساز شیرون به مدت ۸ ساعت روی دستگاه داینو تست شده و سپس از آلمان به کارگاه هنری در مولشایم می‌آید. تولید آن با اتصال پیشرانه به گیربکس دوکلاچه ۷ سرعته و به وجود آمدن یک واحد تنها شروع می‌شود.
نصب پانل‌های بدنه فیبر کربنی روی مونوکوک خودرو حدود سه روز طول می‌کشد. این تصویر نشان می‌دهد که سه رادیاتور در بخش جلویی قرار گرفته و یک مجرای هوا نیز جلوی چراغ‌ها قرار دارد. این مجاری هوا خنک را مستقیماً به ترمزهای جلو می‌رسانند.
شیرون به خاطر نبود صفحه‌نمایش در کنسول مرکزی از دیگر خودروهای بازار متفاوت است. بجای آن شاهد دو صفحه‌نمایش باکیفیت در هر طرف سرعت‌سنج هستیم که اطلاعات اساسی خودرو را به راننده منتقل می‌کند.
بوگاتی هر دستگاه شیرون را حدود ۳۵۴ کیلومتر تست می‌کند. بخش جلویی این خودرو دارای پوشش استتاری بوده تا از آسیب احتمالی جلوگیری شود. به همین دلیل خودروهای تست شده از رینگ‌های خود یا پوشش زیر بدنه استفاده نمی‌کنند. پس از پایان تست‌ها است که خودرو حالت نهایی به خود می‌گیرد.
۱۴ پیچ بسیار سبک تیتانیومی باعث اتصال مونوکوک به بخش عقبی خودرو می‌شوند. در کل حدود ۱۸۸ نقطه اتصال باعث می‌شود شیرون به‌صورت یک مجموعه باقی بماند. کارکنان از آچارهای ویژه دیجیتالی به منظور اطمینان از اینکه هر پیچ به اندازه کافی سفت شده استفاده می‌کنند.
بوگاتی فاصله بین برخی قطعات بدنه را با فوم و ساختار شانه عسلی آلومینیومی پر کرده است. این متریال باعث می‌شوند وزن شیرون در حالت ایده آل باقی بماند.
به زودی که خودرو آماده راندن شد، مکانیک‌های بوگاتی عملکردهای الکترونیکی همچون کشش و کنترل پایداری را کالیبره می‌کنند. سپس خودرو روی داینامومتر قرار گرفته و حدود ۶۴ کیلومتر را با سرعت ۲۰۰ کیلومتر در ساعت رانده می‌شود.
متخصصان کیفیت کمپانی ساعت‌ها زمان را صرف بررسی جزئیات هر خودرو پس از تست‌های خیابانی می‌کنند. آن‌ها حتی به کوچک‌ترین ناهمواری روی رنگ یا چرم شیرون توجه می‌کنند.
بی دلیل نیست که بوگاتی شیرون یکی از خاص‌ترین خودروهای دنیا لقب گرفته است…
منبع: autocar
