سازمان ملل از سال ۲۰۰۸ میلادی، به طور رسمی هجدهم خردادماه را روز جهانی اقیانوس ها نامیده است. این نام گذاری بدین دلیل است که توجه ساکنین کره‌ی زمین را به مسئله‌ی خطرناک آلودگی پلاستیکی اقیانوس‌ها جلب کند تا شاید آنها در روند تولید زباله های پلاستیکی خود تغییری ایجاد کنند.
این روز از سال ۱۹۹۲ نیز به همین نام خوانده می‌شد و به بزرگداشت اقیانوس‌ها اختصاص داشت اما اکنون به روزی بدل شده که کارشناسان محیط زیست درباره‌ی آینده پیش بینی‌های نگران کننده‌ای اعلام می کنند.
کارشناسان باور دارند که از سال ۱۹۵۰ میلادی تا به حال ۸.۳ میلیارد تن پلاستیک تولید شده است و ۶.۳ میلیارد تن از این مقدار پلاستیک دور ریخته می‌شود. جالب اینجاست که ۷۹ درصد از این زباله‌های پلاستیکی مستقیماً به محیط زیست وارد می‌شوند.
محققان پس از بررسی‌های فراوان تخمین می‌زنند که روزانه ۸ میلیون قطعه پلاستیک وارد اقیانوس‌ها می‌شود. بدین شکل با توجه به اینکه در حال حاضر ۱۵۰ میلیون تن پلاستیک در دریاها ریخته شده‌اند، کارشناسان پیش بینی می‌کنند که تا سال ۲۰۵۰ وزن پلاستیک موجود در آب اقیانوس‌ها از وزن ماهی‌ها بیشتر شود.
این عدد می‌تواند رقم بسیار نگران کننده‌ای باشد چرا که پلاستیک می تواند ۴۵۰ سال در اقیانوس باقی بماند، پس از آن نیز به ذرات میکروسکوپی تبدیل شده و هزار سال دیگر نیز در آب باقی بماند. از آنجایی که ماهی‌ها از این ذرات به عنوان غذا تغذیه می‌کنند، بدین ترتیب پلاستیک در تمام غذاهای دریایی وجود خواهد داشت و در سلامت انسان نیز مشکلاتی ایجاد خواهد کرد.
اکنون در هر دقیقه، یک میلیون بطری پلاستیکی نوشیدنی به فروش می‌رسد که این مسئله موجب شده که این بطری‌ها یکی از بزرگترین عوامل آلودگی پلاستیکی بیش از حد اقیانوس‌ها به شمار روند.
تصور کنید که می توان این ارقام را با برنامه ریزی درست برای بازیافت، تفکیک صحیح زباله و رها نکردن زباله‌های پلاستیکی در محیط زیست پایین آورد و روز جهانی اقیانوس ها را از یک روز پر از استرس، نگرانی نا امیدی به روزی دلنشین تبدیل کرد.
