بررسی بازی 198X

داستان بازی 198X روایت‌گر پسری است که در حال تجربه‌ی زندگی یکنواختی است، اما یک روز وارد فروشگاهی می‌شود که پر از دستگاه‌های آرکید است و افراد جوان و بزرگسال متعددی در حال انجام بازی‌های مختلف هستند. با گذشت زمان، کاراکتر اصلی داستان هم وارد این فروشگاه و مشغول تجربه‌ی بازی‌های مختلف می‌شود. 198X بازی است که پنج بازی دیگر را به‌واسطه‌ی داستان در خود جای داده است و کاربر برای پیشرفت در خط داستانی، باید آن‌ها را انجام دهد. پس از هر بازی، شاهد پسرک داستان هستیم که از زندگی و تنهایی خود صحبت می‌کند. از اینکه ای کاش فرصت بیشتری داشت تا بتواند به‌واسطه‌ی بازی‌های ویدیویی، بیش‌ازپیش خود را از روزمرگی خلاص کند. 198X در ظاهر داستان جذابی دارد، اما هرقدر که بیشتر در آن فرو می‌روید، نقاط ضعف آن بیش‌ازپیش خودنمایی می‌کند.

اولین مورد، نوع شخصیت‌پردازی کاراکتر بازی است. شخصیت اصلی داستان در طول روایت خود، در مورد آدم‌های مختلفی صحبت می‌کند، اما هیچ‌وقت آن‌ها را در بازی مشاهده نمی‌کنیم. به‌عبارتی نویسنده بازی می‌توانست داستان بازی را گسترده‌تر از حالت فعلی، بنویسد و شاهد روایت داستان شخصیت اصلی به‌صورت کامل‌تری باشیم. این مورد روی گیم‌پلی بازی هم تاثیر گذاشته است. ایده کلی بازی 198X مورد بسیار جذابی است و روی کاغذ می‌تواند مخاطب را ساعت‌ها سرگرم کند، اما مشکل این است که استودیو های-بیت به‌خوبی نتوانسته است از پتانسیل محصول خود استفاده کند. نکته‌ی جالب دیگر، این است که با یک بازی ادامه‌دار روبه‌رو هستیم و به‌نظر می‌رسد تیم سازنده قصد دارد نسخه دوم آن را هم بسازد، اما می‌توانست به‌خوبی محتویات خود را در همین نسخه قرار دهد. از آن‌جایی که داستان حال‌وهوای بازی‌های کلاسیک و رترو دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی را دارد، گیم‌پلی و پنج بازی درنظر گرفته شده هم آثار کلاسیک و رترو شکلی هستند.

قبل از اینکه داستان بازی روایت شود، 198X بازیکن را وارد اولین بازی می‌کند. Beating Heart نام اولین بازی است که وارد آن می‌شوید. یکی از نقاط قوت 198X، سبک بازی‌ها است. در حالت کلی، نمی‌توان گفت که سبک 198X چیست، بلکه باید بگوییم که این بازی یک مجموعه برای پنج سبک مختلف به‌حساب می‌آید. Beating Heart یک بازی Beat’em Up است که در نگاه اول شما را یاد آثاری مثل Streets of Rage می‌اندازد. پس از تمام کردن اولین مرحله، بخشی از داستان روایت می‌شود و سپس وارد دومین بازی می‌شوید که Out of the Void نام دارد. Out of the Void، یک بازی Shoot ‘em Up هواپیمایی است که بازیکنان درجریان آن باید دشمنان خود را در فضا از بین ببرند و باس‌های درنظر گرفته شده را هم نابود کنند.

استودیو های-بیت، برای سومین بازی و عوض کردن حال‌وهوای کاربر، از The Runaway استفاده کرده است. The Runaway یک بازی ریسینگ آرکید است که گیمرهای قدیمی را یاد بازی‌های ریسینگ رترو کنسول‌های نینتندو می‌اندازد. وظیفه شما در بازی The Runaway این است که تا زمان دارید، مشغول رانندگی شوید. حال هرقدر که عملکرد بهتری در رانندگی داشته باشید، بخش‌های بیشتری از شهر را تماشا می‌کنید و لذت می‌برید. چهارمین بازی، یک تجربه‌ی اکشن پلتفرمر را در اختیار بازیکنان قرار می‌دهد. در Shadow Play بازیکن هدایت نینجایی را برعهده می‌گیرد که باید محیط‌های بازی را پشت سر بگذارد. در آخرین بازی هم بازیکن در یک بازی شبیه‌به بازی‌های تحت سیستم‌عامل DOS به نام Kill Screen قرار می‌گیرد و باید سه اژدها را از بین ببرید.

درظاهر، پنج بازی درنظر گرفته شده هرکدام مرتبط با داستان بازی هستند، اما واقعیت این است که استودی های‌-بیت، پنج بازی ناقص در سبک‌های مختلف را در دل بازی اصلی قرار داده تا بازیکن را سرگرم کند. در جریان هر بازی، نهایت دو یا سه مرحله را تجربه می‌کنید که در مجموع، دو ساعت از وقت شما را به خود اختصاص می‌دهد. ناقص بودن بازی‌ها سبب شده است تا بازیکن نتواند ارتباط مستقیمی را با آثار ذکر شده برقرار کند. درست زمانی‌که به‌ساختار گیم‌پلی و مراحل عادت می‌کنید، تمام می‌شوند و بازی بعدی، شروع می‌شود. تیم سازنده می‌توانست بازی‌ها را به‌گونه‌ای روایت کند که هرکدام داستان مربوط‌به خود، اما مرتبط با جهان بازی را داشته باشند. ازاین‌رو بازیکن می‌توانست با هرکدام از آن‌ها ارتباط مستقیم برقرار کند و بتواند پنج تجربه‌ی متفاوت و لذت بخش را کسب کند. تجربه‌ای که ترکیب آن با اکتشاف در جهان بازی ازطریق کاراکتر داستان، می‌توانست 198X را از یک بازی متوسط به یک بازی جذاب و عالی تبدیل کند. در انتها تمامی این موارد دست‌به‌دست هم می‌دهند تا بازی 198X ارزش تکرار بالایی نداشته باشد و چالش‌های هر بازی، نتوانند آنطور که باید و شاید، خودنمایی کنند.

جدا از موارد ذکر شده، استودیو های-بیت به‌خاطر ساختار داستان و گیم‌پلی، به‌سراغ طراحی‌های پیکسلی رفته است که حس‌وحال بسیار خوبی را به‌وجود آورده است و سبب شده تا 198X از نظر بصری یک تجربه بسیار خوب را در اختیار مخاطب قرار دهد. این در حالی است که از نظر فنی هم بازی مشکل خاصی ندارد و به‌خوبی قادر به‌تجربه‌ی آن هستید. مورد دیگر، بر می‌گردد به طراحی‌های پنج بازی درنظر گرفته شده که جدا از مشکلات ذکر شده در بخش گیم‌پلی، این پنج مرحله تنوع خوبی را به‌وجود آورده است. به‌عبارتی تیم سازنده با انتخاب سبک‌های متفاوت توانسته است تجربیات متفاوتی را خلق کند.

معمولا بازی‌های رترو و قدیمی، دارای موسیقی‌های هیجان‌انگیز و گوش‌نوازی هستند. بازی 198X هم به‌خوبی این مورد را رعایت کرده است. موسیقی‌هایی که در طول هر بازی پخش می‌شود، به‌خوبی با حال‌وهوای آن سازگار است و می‌تواند تجربه‌ی بسیار خوبی را در اختیار مخاطبان قرار دهد. بااین‌تفاسیر، 198X محصولی است که در بخش داستان و گیم‌پلی خود نقاط ضعف مختلفی را در خود جای داده است، اما اگر از هواداران سر سخت بازی‌های رترو و قدیمی هستید، 198X را به شما پیشنهاد می‌کنم.

بررسی بازی باتوجه‌به نسخه کامپیوتر انجام شده است