هادس ۲ در زمینه گرافیک یک قدم رو به جلو برای صنعت بازی‌های موبایل ایران و در بخش گیم‌پلی، ناکام در رسیدن به استانداردهای سبک اکشن/مخفی‌کاری است. بازی با حجم بالا و گرافیک زیبایش نشان داده که این قضیه «کاربر ایرانی بازی‌های حجیم و گرافیکی دانلود نمی‌کند» آن‌قدرها درست نیست و اگر سازنده سلیقه مخاطب را بشناسد، حتی یک بازی ۱۸۰ مگابایتی می‌تواند به محبوبیت برسد.
رسیدن به این نقطه، آن هم با محدودیت‌هایی که بازار گیم داخل دارد کار کمی نیست و اگر از این به بعد بخواهیم اسمی از هادس ببریم بیشتر به‌خاطر همین دستاوردی است که سازنده توانسته در گرافیک و جذب مخاطب با وجود حجم بالای بازی به دست بیاورد. هادس ۲ از همان منویش ثابت می‌کند که از لحاظ بصری حرف‌های بیشتری نسبت به ساخته‌های اکشن داخلی برای گفتن دارد.
در مصاحبه با دیجیاتو، مهدی پیغامی نسب تایید کرد که هادس ۳ هم ساخته خواهد شد
وقتی هم که دکمه شروع بازی را می‌زنید و خودتان را درگیر ماجراجویی شخصیت اصلی می‌کنید، دیگر مطمئن می‌شوید که با اثر پرزرق و برقی روبه‌رو هستید. بافت‌ها کیفیت خوبی دارند، مدل‌سازی‌ها و نوع طراحی محیط حس اینکه مخاطب در فضایی بسته گیر افتاده‌اید را منتقل می‌کنند و کم پیش می‌آید بازی درگیر افت فریم بشود.
نکته اینجاست درصد زیادی از این طراحی‌ها توسط خود سازنده صورت گرفته و با توجه به گفت‌وگوی مهدی پیغامی نسب، توسعه‌دهنده بازی، با دیجیاتو خیلی کم از مدل‌های آماده استفاده شده است:
۹۰% گرافیک بازی توسط من طراحی و پیاده سازی شده، در برخی قسمت‌ها مدل آماده به‌کار رفته که آن هم فقط به دلیل کمبود وقت بوده است.
البته بازی در بخش گرافیک عنوان بی‌نقصی نیست و ضعف‌هایی در حداکثر فاصله رندر شده (Draw Distance) دارد اما مجموعا بخواهیم نگاه کنیم نسبت به سطح عناوین گوشی و وضعیتی که بازی‌های ایرانی داشته‌اند هادس ۲ یکی از بهترین تجربه‌های بصری را بین ساخته‌های داخلی توانسته ارائه بدهد.
با این حال صرف داشتن یک گرافیک زیبا، هیچوقت اثری را تبدیل به شاهکار نمی‌کند و نبود یک گیم‌پلی بالانس باعث شده تا هر چه سازنده در قسمت گرافیک بافته، نه همه‌اش ولی حداقل نصفش با بخش اکشن و مخفی‌کاری پنبه بشود. مشکل اصلی اینجاست که بازی خیلی گنگ است.
این گنگ بودن به خودی خود چیز بدی نیست و قبلا در ساخته‌های معروفی آن را دیده‌ایم ولی در هادس ۲ سختی غیرمنطقی باعث شده تا بازی از این ایده ضربه بدی ببیند. بدون نقشه (که آن را باید با پرداخت‌های درون برنامه به دست بیاورید) پیشروی در هادس ۲ حتی از رد کردن باس‌های سکیرو هم می‌تواند سخت‌تر باشد.
از طرفی حتی اگر نقشه داشته باشید و راه را بدانید، باز بیش از اندازه به آغوش مرگ می‌روید. ریتم کند بازی در بخش‌های اولیه، این گنگی زیاد بدون نقشه و مرگ‌های اعصاب خردکن یکی از مهمترین عواملی هستند که باعث می‌شوند مخاطب از تجربه هادس ۲ دست بکشد. امیدوار بودم وقتی اسلحه به دست می‌شوم، این مشکلات کمتر بشوند اما اینگونه نشد.
مهمترین علتش هم به شوتینگ نامناسب بازی برمی‌گردد. برای کشتن یک دشمن باید بیش از ده تیر مصرف کرد و همچنین بازی برای حمله مخفی کارانه، هیچ پاداشی نمی‌دهد. فرقی نمی‌کند که به دل‌شان بزنید یا مخفیانه یکی یکی به سراغ‌شان بروید، در هر صورت نتیجه خیلی متفاوت نیست.
هیچکدام از این مشکلات گیم‌پلی به‌قدری بزرگ نیستند که نتوان برطرف‌شان کرد؛ تاثیر زیادی روی تجربه مخاطب گذاشته‌اند اما با تغییراتی می‌شد این نقطه ضعف‌ها را پوشاند. در واقع هادس ۲ پایه داشتن یک گیم‌پلی سرگرم‌کننده و متنوع (به‌خاطر داشتن ویژگی سبک‌های مختلف) را داشت ولی به‌واسطه حضور ضعف‌هایی بازی نتوانسته همان تجربه با کیفیت گرافیک را اینجا ارائه بدهد.
حالا با این مشکلات باید هادس ۲ را دانلود کرد؟ صد در صد. بازی اگرچه در زمینه گیم‌پلی می‌توانست خیلی بهتر از نسخه کنونی‌اش باشد اما همچنان توانایی سرگرم کردن مخاطب را دارد. جدا از اینکه اگر دوست دارید یک اثر گرافیکی ایرانی ببینید، حتما نگاهی به هادس ۲ بیاندازید.
