دل سُل (Del Sol) یا سیویک دل سل تلاشی از سوی هوندا جهت ارائهٔ رقیبی برای مزدا MX-5 در اوایل دههٔ ۹۰ میلادی بود.
چه خودرویی است؟
دل سل خودرویی دونفره، موتور جلو، دیفرانسیل جلو و با سقف تارگا بود. این ماشین با هدف ارائهٔ رانندگی سرگرم‌کننده و قیمتی ارزان ساخته شده بود.
کی و کجا ساخته شد؟
این رودستر در ژاپن و اروپا در سال ۱۹۹۲ معرفی شد و یک سال بعد در بازار آمریکای شمالی (ایالات‌متحده و کانادا) هم عرضه گردید. تمامی خودروها در کارخانهٔ هوندا در سوزوکای ژاپن تولید می‌شدند. فروش دل سل در سال ۱۹۹۷ در آمریکای شمالی به پایان رسید اما در ژاپن و اروپا طی دو ماه دیگر همچنان عرضه می‌شد.
مشخصات فنی
دل سل به‌عنوان خودرویی اسپرت بر اساس مدل سیویک ساخته شد. برای این اسپرت کامپکت پیشرانه‌های ۱.۵ لیتری و ۱.۶ لیتری بنزینی ارائه شد که نیروی خود را از طریق یک گیربکس پنج سرعتهٔ دستی یا چهار سرعتهٔ اتوماتیک به چرخ‌های جلو انتقال می‌دادند. البته دل سل یک کانورتیبل واقعی نیست چراکه دارای یک سقف سخت قابل جدا کردن و یک شیشهٔ عقبی قابل برداشتن است. این نوع سقف تارگا نامیده می‌شود.
چرا بد است؟
هوندا دل سل مطمئناً بدترین خودروی اسپرت تمام دوران نیست. این خودرو درواقع یک ماشین بسیار سرگرم‌کننده با هندلینگ دقیق است که با وجود رینگ‌های ۱۳ اینچی کوچک استاندارد آن، ترمزهای مناسب و قدرت کافی جهت پیمودن جاده‌های پیچ‌درپیچ دارد. دل سل یک هوای تازه در محصولات خسته‌کنندهٔ هوندا در اوایل دههٔ ۹۰ محسوب می‌شد.
پس مشکل چیست؟ در ابتدا موضوع کیفیت. سقف تارگای پیچیدهٔ این خودرو سروصدای زیادی ایجاد می‌کرد که این امر موجب شد در کمتر از دو سال بسیاری از افراد از خرید آن صرف‌نظر کنند. این ایراد به همراه بسیاری از دیگر مشکلات کوچک و کیفیت پایین خودرو منجر به انتشار خبر توقف تولید آن در سال ۱۹۹۶ گردید. بااین‌حال هوندا تصمیم گرفت حداقل برای یک سال همچنان تولید و فروش دل سل را ادامه دهد اما این تصمیم عاقلانه‌ای نبود چراکه تنها ۵۶۰۳ دستگاه از آن در سال ۱۹۹۷ در ایالات‌متحده فروخته شد.
علاوه بر این، بسیاری از خریداران دل سل از کیفیت پایین متریال داخلی آن گله‌مند بودند. به‌عنوان یک ماشین ژاپنی متعلق به آن دوران، دل سل طراحی کابین بسیار ساده‌ای داشت و فاقد بسیاری از تجهیزات رفاهی و ایمنی بود به‌گونه‌ای که نسخهٔ پایهٔ آن در طول سه سال اول به آینه‌های جانبی برقی، ایربگ سرنشین و حتی فرمان هیدرولیک هم مجهز نبود. به همین دلیل دل سل احساس ارزان‌قیمت‌تری نسبت به سلف خود CRX داشت.
همچنین یک مشکل بازاریابی هم در دل سل وجود داشت. در سال ۱۹۹۴ برای بالاترین تیپ آن بنام VTEC یک موتور ۱.۶ لیتری دو میل‌سوپاپ با ۱۶۰ اسب بخار قدرت ارائه شد اما تیپ Si که زیر تیپ VTCE قرار می‌گرفت هم از همان موتور ۱.۶ لیتری استفاده می‌کرد که موجب سردرگمی خریداران می‌شد.
اما همه با این نظر موافق نیستند
همان‌طور که قبلاً گفتیم، هوندا دل سل را نمی‌توان بدترین خودروی اسپرت تاریخ دانست. هنوز هم بسیاری آن‌را به خاطر هندلینگ و ترمزهای بهتر، گزینهٔ بهتری از مزدا MX-5 می‌دانند. بسیاری از دل سل‌های اواخر تولید هنوز هم قابل خریداری هستند و می‌توان یکی از آن‌ها را با قیمت بسیار مناسب به دست آورد؛ بنابراین اگر به اتاقی برای حمل چهار نفر احتیاج ندارید و فقط می‌خواهید از نور خورشید لذت ببرید، دل سل قطعاً این فرصت را به شما می‌دهد.
منبع: Motor1
