بارکش‌های دوست‌داشتنی! مقایسه تویوتا هایلوکس و میتسوبیشی L200

البته توانایی‌های خارج از جاده‌ای چنین خودروهایی قربانی کاربری‌های روزمره نشده و دو خودرویی که امروز با آن‌ها سر و کار خواهیم داشت تواناتر از هر زمان دیگری هستند. ظرفیت حمل بار و ابعاد فضای بار نیز فاکتور مهمی در تعیین برنده بوده و به این موارد باید مصرف سوخت، سیستم اطلاعات سرگرمی، تجهیزات و هزینه‌ها را اضافه کرد. همچنین فاکتورهایی مثل آرامش داخل کابین و سواری هم مهم‌تر از گذشته هستند.

• شاخ‌به‌شاخ

• تویوتا هایلوکس

نقاط قوت: تجهیزات زیاد، قیمت ارزان‌تر در مقایسه با رقیب، توانایی بارکشی احساس‌برانگیز

نقاط ضعف: سرعت کمتر در مقایسه با رقیب، فرمان غیردقیق

هر دو پیکاپ حاضر در این مقایسه از شاسی نردبانی استفاده می‌کنند چراکه این طراحی بهترین روش برای ساخت خودروهایی است که بارهای زیادی را حمل کرده و به‌صورت مکرر در آفرود حضور پیدا می‌کنند. اگرچه که استفاده از چنین شاسی‌ای به معنی سواری نه چندان خوب در روی جاده خواهد بود اما تویوتا در این مورد بهتر از میتسوبیشی عمل می‌کند.

کیفیت سواری هایلوکس واقعاً خوب بوده و وقتی کمی بار هم حمل کنید بهتر خواهد شد. این به معنی بازی کمتر اکسل عقب بوده ولی با این وجود هم هایلوکس دست‌اندازها را بهتر از L200 جذب می‌کند.

هایلوکس اما در پرفورمنس خط مستقیم قافیه را می‌بازد که یکی از دلایل آن گیربکس است زیرا پیشرانه این پیکاپ مشخصات مشابهی با میتسوبیشی دارد. البته هایلوکس کمی سنگین‌تر است.

البته شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر در ساعت ۱۲.۸ ثانیه‌ای هایلوکس هنوز هم پذیرفتنی است. گیربکس تویوتا کندتر عمل می‌کند اما تعویض‌های نرمی دارد.

اما هایلوکس خودرویی فوق‌العاده برای کشیدن محموله‌های دیگر بوده و گشتاور دورهای پایین آن نیز باعث ایجاد قدرت زیادی می‌شود.

فرمان خودرو سبک و بی‌روح بوده اما خب شما یک پیکاپ را برای لذت رانندگی نمی‌خرید بنابراین تویوتا را در کل خودرویی پایدار خواهید یافت مخصوصاً این امر در آفرود خودش را بیشتر نشان خواهد داد. سیستم چهار چرخ محرک الکترونیکی تویوتا با عملکرد دنده‌سنگین به‌صورت استاندارد در هر دو پیکاپ ما وجود داشته و این امر جذابیت هایلوکس و L200 را برای حضور در آفرود افزایش می‌دهد.

فرقی نمی‌کند که شما این دو خودرو را برای کارهای سخت خود انتخاب کرده‌اید یا اینکه در شهر از آن استفاده می‌کنید زیرا هم هایلوکس و هم L200 در هر دو محیط عملکرد خوبی دارند.

هایلوکس در تریم Invincible X از جزئیات کرومی تیره جدیدی در نمای جلو استفاده کرده است. در کابین هم پلاستیک‌های مشکی وجود دارد که کابین را سطح بالاتر نشان می‌دهد.

موضوع مهم‌تر اضافه شدن کروز کنترل تطبیقی، ترمز خودران با هشدار برخورد و تشخیص عابران پیاده، دستیار علائم ترافیکی و هشدار خروج از مسیر استاندارد به این تریم است.

از دیگر تجهیزات این خودرو می‌توان به صندلی‌های چرمی گرم شونده، ناوبری ماهواره‌ای، سیستم تهویه مطبوع، حسگرهای پارک، دوربین دنده‌عقب، ورود بدون کلید و چراغ‌های LED اشاره کرد. کیفیت متریال بکار رفته در کابین هایلوکس می‌توانست بهتر باشد اما خب محصولات تویوتا همیشه خوش‌ساخت هستند.

نظرات آزمایش‌کنندگان

سیستم اطلاعات سرگرمی: سیستم ناوبری به‌صورت استاندارد در هایلوکس وجود داشته و تنها گزینه شما برای جهت‌ها است زیرا اپل کارپلی و اندروید اتو وجود ندارند.

گیربکس: گیربکس اتوماتیک تعویض‌های کندی داشته و روی پرفورمنس تأثیر منفی می‌گذارد؛ اما در کل نرم‌تر از گیربکس میتسوبیشی عمل می‌کند.

کیفیت کابین: از نظر متریال و کیفیت ساخت تفاوت چندانی بین دو خودرو وجود نداشته و هر دو برای کاربری‌های سخت طراحی شده‌اند.

• میتسوبیشی L200

نقاط قوت: ظرفیت حمل بار خوب، سرعت بیشتر در مقایسه با رقیب، ظاهر با ابهت

نقاط ضعف: بازی کردن زیاد بخش عقب، سواری غیرقابل‌کنترل، صدای زیاد پیشرانه، نبود سیستم ناوبری

L200 جدید هم همانند هایلوکس از شاسی نردبانی استفاده کرده و زیر کاپوت آن پیشرانه ۴ سیلندر ۲.۲ لیتری توربودیزل با قدرت ۱۴۸ اسب بخار و گشتاور ۴۰۰ نیوتون متر قرار دارد. خروجی این پیشرانه نسبت به مدل قبلی کاهش یافته و دلیل آن‌هم قوانین آلایندگی جدید بوده است؛ اما L200 هنوز هم پرفورمنس بهتری در مقایسه با هم‌وطن خود دارد.

بدنه هم جدید بوده و ظاهر تیزتری را به همراه دارد. این خودرو با ابهت‌تر از هر زمان دیگری شده است. بی‌شک ما این به‌روزرسانی را دوست داریم اما کیفیت سواری خودرو به اندازه طراحی آن خوب نیست.

L200 در هر نوع جاده‌ای و روی هر دست‌اندازی می‌لرزد. خودرو عصبی عمل کرده و برخی مواقع می‌توانید حس کنید که بدنه در کجا به شاسی وصل شده است. به این ترتیب سواری خودرو خیلی خونسرد یا راحت نخواهد بود.

پیشرانه جدید خودرو هم سر و صدای زیادی دارد. این در حالی است که میتسوبیشی حدود ۱ ثانیه سریع‌تر از هایلوکس می‌باشد.

گیربکس ۶ سرعته اتوماتیک نیز باعث شتاب گیری تیز خودرو در سرعت‌های زیر ۱۰۰ کیلومتر در ساعت می‌شود هرچند همان‌گونه که اشاره شد گیربکس تویوتا نرم‌تر عمل می‌کند.

فرمان پیکاپ میتسوبیشی کند اما سنگین‌تر از هایلوکس بوده و بنابراین خیلی لذت‌بخش نیست؛ اما خب همین موضوع به مزیتی در آفرود بدل می‌شود.

برای افرادی که بخش اعظم زمان را در شهر سپری می‌کنند تریم Barbarian X در نظر گرفته‌ شده که ۹۸۵ پوند گران‌تر از هایلوکس می‌باشد.

صندلی‌های چرمی گرم شونده، پکیج ایمنی میتسوبیشی، دوربین ۳۶۰ درجه، فرمان گرم شونده، چراغ‌های جلوی LED، سیستم تهویه مطبوع، کروز کنترل و رینگ‌های ۱۸ اینچی تنها بخشی از تجهیزات این پیکاپ هستند. فضای بار هر دو خودرو هم بسیار شبیه هم بوده ولی L200 کمی گران‌تر به نظر می‌رسد مخصوصاً اینکه متریال و کیفیت ساخت کابین آن‌هم سطح تویوتاست.

با توجه به طراحی رادیکال بدنه، جای شرمساری است که میتسوبیشی چنین کاری را در کابین انجام نداده است. این دو خودرو از نظر طراحی کابین در سطح بالایی قرار نمی‌گیرند اما خب هدف از ساخت آن‌ها باربری است. کابین میتسوبیشی تقریباً مشابه مدل قبل بوده و بنابراین همچنان مشکلات ارگونومیک در آن دیده می‌شود.

نظرات آزمایش‌کنندگان

سیستم اطلاعات سرگرمی: این خودرو دارای اندروید اتو و اپل کارپلی بوده اما خبری از ناوبری نیست.

گیربکس: گیربکس ۶ سرعته اتوماتیک L200 تعویض‌های سریعی داشته و به شتاب گیری بهتر خودرو کمک می‌کند.

کیفیت کابین: کیفیت ساخت و متریال کابین در یک سطح با تویوتا بوده اما میتسوبیشی به طراحی آن دست نزده است.

• قضاوت نهایی

رتبه اول: تویوتا هایلوکس

چیز زیادی برای جدا کردن توانایی کاری و فضای بار و کابین وجود ندارد بنابراین هایلوکس به خاطر اینکه خودرویی راحت‌تر بوده و کابین جادارتری دارد برنده می‌شود. سواری این خودرو نیز در کل بهتر بوده ولی باید گفت پرفورمنس در این بخش مشکل چندانی ندارد زیرا تویوتا هنوز هم قدرت و شتاب کافی برای انجام کارهای روزمره را دارد.

رتبه دوم: میتسوبیشی L200

سواری این خودرو باعث کاهش امتیازاتش شد. کابین L200 هم تنگ حس می‌شود و اگرچه ظرفیت بار بالایی دارد اما ابعاد محفظه بار آن کمی کوچک‌تر از هایلوکس است. از نظر تجهیزات فرق چندانی بین میتسوبیشی و هایلوکس وجود نداشته اما L200 گران‌تر است.