فراری از جدیدترین خودروی تک ساخت خود با نام اومولوگاتا (Omologata) پرده‌برداری کرده است. این ماشین دهمین محصول تک ساخت فراری از سال ۲۰۰۹ محسوب میشود که روی پلت‌فرم V12 موتور جلوی این شرکت ساخته شده است. هرچند این خودرو بر اساس مدل ۸۱۲ سوپرفست ساخته شده اما شیشهٔ جلو و چراغ‌های جلو تنها قطعاتی در بدنهٔ آن هستند که تغییر نکرده‌اند. اومولوگاتا به یک کیت بدنهٔ جدید مجهز شده که شامل جلوپنجرهٔ بیضی‌شکل، گلگیرهای عقب عضلانی‌تر، کرکرهٔ سه‌بخشی بجای شیشهٔ عقب و چراغ‌های عقب تکی میشود.
ازجملهٔ دیگر عناصر بیرونی متمایز این فراری تک ساخت هم می‌توان به اسپویلر برجستهٔ عقب و دیفیوزر بزرگ اشاره کرد. همچنین بدنهٔ منحصربه‌فرد اومولوگاتا با رنگ قرمز روسو ماگما رنگ‌آمیزی و طرح مسابقه‌ای سفارشی هم روی آن کار شده است.
اومولوگاتا در داخل نیز به‌اندازهٔ بیرون منحصربه‌فرد به نظر می‌رسد و میراث مسابقه‌ای غنی فراری را از طریق بسیاری از جزئیات تداعی می‌کند. یکی از این ویژگی‌ها صندلی‌هایی با تریم آبی‌رنگ است که با ترکیبی از چرم و پارچهٔ جین پوشیده شده و به کمربندهای ایمنی مسابقه‌ای چهار نقطه‌ای مجهز هستند و کنتراست جالبی را با کابین تماماً مشکی خودرو ایجاد کرده‌اند. همچنین قسمت دستگیرهٔ درها و پُل روی کنسول مرکزی هم رنگ نقره‌ای چکشی خاصی کار شده که یادآور مدل‌های ۲۵۰ LM و ۲۵۰ GTO است.
اومولوگاتا توسط یک خریدار اروپایی بی‌نام سفارش داده شده که خواستار یک طراحی آینده‌نگرانه با عناصری متمایز بوده است که به روشی تازه تفسیر شوند تا اثری بدون زمان و ماندگار ایجاد گردد. نام اومولوگاتا نیز نشان می‌دهد که این خودرو باید در جاده هم به همان اندازهٔ پیست راحت باشد. انجام این پروژه کمی بیش از دو سال طول کشیده و انواع مختلفی از الهامات از میراث مسابقه‌ای گرفته تا ارجاعات به معماری مدرن در آن بکار رفته است.
فراری نگفته است که آیا در قدرت پیشرانهٔ اومولوگاتا هم تغییری صورت گرفته یا نه اما انصافاً نیازی به تغییر نیست زیرا ۸۱۲ استاندارد به‌خودی‌خود سریع‌ترین و قوی‌ترین محصول موتور جلوی تاریخ فراری محسوب میشود. در سینهٔ این خودرو یک نیروگاه ۶.۵ لیتری V12 تنفس طبیعی قرار گرفته که ۸۰۰ اسب بخار قدرت و ۷۱۸ نیوتن متر گشتاور دارد. یک گیربکس هفت سرعتهٔ دوکلاچه هم این نیرو را به چرخ‌های عقب تحویل می‌دهد تا خودرو ظرف ۲.۹ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت برسد.
