تصور کنید که سر و صدای زیادی در یک جمع حکمفرماست و شما صدای خود را بالا می‌برید تا به این وسیله نظر افراد دیگر را به خود جلب کنید؛ همین وضعیت را میتسوبیشی در کلاس خودروهای کامپکت با استفاده از برخی آپدیت‌ها برای لنسر سدان دارد. ولی آیا علی‌رغم تجهیزات استاندارد بی‌شمار و قیمت مقرون‌به‌صرفه، صدای میتسوبیشی شنیده خواهد شد؟ بعد از فروش تنها ۱۶۶۴۹ دستگاه از لنسر در سال گذشته، در مقابل ۳۲۵ هزار و ۹۸۱ دستگاه هوندا سیویک در همین بازه زمانی، آیا میتسوبیشی می‌تواند حتی خودش را در سالن رقابت با سدان‌های کامپکت ببیند؟
آمار فروش کلی میتسوبیشی در سال گذشته به ۷۷۶۴۳ دستگاه رسید که نسبت به ۶۲ هزار و ۲۲۷ دستگاه در سال قبل از آن، رشد نشان می‌دهد. البته بخش زیادی از این رشد به کراس‌اورها و میراژ برمی‌گردد؛ مدل‌هایی که باعث شده‌اند میتسوبیشی چند قدم از لبه پرتگاه در بازار امریکا فاصله بگیرد. با این وجود، فروش لنسر نسبت به قبل، کاهش داشته است.
مدل ۲۰۱۶ از لنسر با یک طراحی جدید جلوبندی، چراغ‌های مدرن LED روشنایی روز و همین‌طور، ارتقای تجهیزات استاندارد همراه شده است. مدل پایه ES دارای امکاناتی چون ارتباط بلوتوث، سیستم کنترل هوای اتوماتیک، چراغ‌های مه‌شکن و چرخ‌های آلومینومی است و قیمتی برابر ۱۷۹۵۹ دلار دارد. البته لازم به ذکر است که هزینه تحویل، هنوز توسط میتسوبیشی اعلام نشده است. در مدل ۲۰۱۶ از لنسر ES از دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک نیز می‌توان استفاده کرد که هزینه‌ای اضافی برابر ۲۴۰۰ دلار در بر دارد. در تریم سطح بالاتر SE، تجهیزات استانداردی چون سیستم دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک، گرم‌کن صندلی‌ها و دوربین نمای عقب به چشم می‌خورند. در همین حال، میتسوبیشی یک تریم SEL برای مدل ۲۰۱۶ لنسر اضافه کرده است که دارای سیستم دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک بوده و مواردی چون طراحی داخلی چرمی، برف‌پاک‌کن‌های حساس به باران، نوربالای خودکار و تنظیم نور خودکار آینه عقب اضافه می‌کند.
خریدارانی که به دنبال خودرویی اسپورتی‌تر می‌گردند، می‌توانند در یک سطح بالاتر، به سراغ لنسر GT بروند؛ مدلی که از امکاناتی چون ترمزهای بزرگتر، تیونینگ اسپورت سیستم تعلیق، چرخ‌های ۱۸ اینچی، یک اسپویلر عقب و یک سقف آفتابگیر بهره می‌برد. این در حالی است که مدل رالی‌آرت که موتور توربوشارژر در خود داشت، دیگر رفته است.
تمام مدل‌های لنسر یک کنسول میانی جدید دریافت کرده‌اند و طراحی صندلی‌های مدل‌های SE و SE تغییر کرده است. در حالی که یک سیستم گیربکس ۵ دنده دستی به صورت استاندارد در مدل‌های دیفرانسیل جلو استفاده می‌شود، برای هر کدام از لنسرها می‌تواند می‌تواند سیستم CVT اتوماتیک را انتخاب کرد. گفته می‌شود که در طراحی جدید سیستم CVT، نویز کمتر و دوام بهتری نسبت به سال قبل ایجاد شده است. ضمن اینکه استفاده از آن برای مدل‌های دو دیفرانسیل اجباری است.
مدل ES همچنان برای پیشرانه از موتور ۲ لیتری چهار سیلندر با قدرت ۱۴۸ اسب‌بخار استفاده می‌کند و در عین حال، نسخه دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک از این مدل، از موتور قدرتمندتر ۲/۴ لیتری ۱۶۸ اسب‌بخاری مورد استفاده در مدل‌های SE، SEL و GT بهره می‌برد. این موتور همچنان حالت نسبتاً بهینه خود را در مصرف سوخت حفظ کرده‌اند. مدل دیفرانسیل جلوی ES با استفاده از گیربکس دستی، مصرف سوختی معادل ۹/۸ لیتر در شهر و ۶/۹۲ لیتر در جاده در هر ۱۰۰ کیلومتر دارد. مصرف سوخت شهری در این مدل ۰/۴ لیتر نسبت به مدل قبلی افزایش داشته که هیچ توضیحی در مورد آن وجود ندارد. در همین حال، با استفاده سیستم CVT مصرف سوخت موتور ۲ لیتری بهبود یافته و به ۸/۷۱ لیتر در شهر و ۶/۵۳ لیتر در جاده می‌رسد. همچنین مصرف سوخت مدل دیفرانسیل جلو GT با موتور ۲/۴ لیتری، مطابق برآوردهای سازمان حفاظت محیط زیست امریکا، در شهر و جاده کاهش یافته و به ترتیب، به ۱۰/۲ و ۷/۵۹ لیتر رسیده است.
در انتها باید گفت که این بهینه‌سازی‌ها، اگرچه اهمیت خود را دارند، ولی آن‌قدر ظریف هستند که کمتر به چشم می‌آیند و بنابراین، باز هم میتسوبیشی احتمالاً برای آمار فروش خود، باید بیشتر به کراس‌اورهای خود متکی باشد.
