اولین تجربه رانندگی با رنو کلیو ۲۰۱۹ جدید

فهرست مطالب

نمی‌توان میزان اهمیت بالای رنو کلیو در سبد محصولات این خودروساز فرانسوی را نادیده گرفت. شاید این خودرو در میان خیل عظیم رقبای مشهوری همچون فورد فیستا، اوپل کورسا و فولکس‌واگن پولو کمی گم شده باشد اما در آمار فروش بازارهای اروپایی جایگاه بهتری دارد. این خودرو سال پیش ‌فروش بیش از ۳۳۵ هزار دستگاهی داشته و پس از فولکس‌واگن گلف در جایگاه دوم قرار داشته است.

رنو به این حقیقت که فروش کلیو نسل چهارم هرساله بهبود یافته افتخار می‌کند؛ اما حالا زمان ورود پنجمین نسل این خودرو به بازار فرا رسیده و ما هم فرصت بررسی تخصصی و قضاوت درباره‌ی آن را به دست آورده‌ایم. آیا نسل جدید کلیو شایسته‌ی تکرار موفقیت فروش مدل‌های قبلی خواهد بود؟

شاید با نگاهی به ظاهر این خودرو از میزان تفاوت‌های نسل قبلی و جدید شگفت‌زده شوید. نسل جدید ظاهر بالغ‌تر و رشد یافته‌ای داشته و قطعاً تکامل‌یافته‌تر از قبل به نظر می‌رسد.

تغییرات این خودرو به طراحی ظاهری محدود نمی‌شود چراکه کلیو نسل پنجم دارای پلتفرمی نوین بوده و رنو-نیسان آن را معماری CMF-B می‌ماند. این معماری می‌تواند پذیرای قوای محرکه‌ی هیبریدی ملایم نیز شود. کلیو سال آینده با این مجموعه عرضه خواهد شد و از باتری ۱.۲ کیلووات ساعتی سود خواهد برد.

البته فعلاً این خودرو با طیفی از پیشرانه‌های بنزینی و دیزلی سنتی عرضه می‌شود. مدل‌های پایه‌تر از پیشرانه‌ی ۳ سیلندر ۱ لیتری بنزینی استفاده می‌کنند که در نسخه‌ی تنفس طبیعی قدرت ۷۵ اسب بخاری و گشتاور ۹۵ نیوتون متری دارد.

احتمالاً محبوب‌ترین پیشرانه‌ی کلیو همانی خواهد بود که در این تست حضور دارد: همان پیشرانه‌ی ۱ لیتری که این بار به توربو مجهز شده و خروجی ۹۹ اسبی و گشتاور ۱۶۰ نیوتون متری دارد. هر دو پیشرانه‌ی یاد شده به‌صورت استاندارد با گیربکس ۵ سرعته دستی همکاری می‌کنند هرچند می‌توان گیربکس اتوماتیک CVT را نیز سفارش داد. کلیو جدید مجهز به گیربکس دستی آلایندگی ۱۰۰ گرمی دی‌اکسید کربن در هر کیلومتر را داشته که کمی بهتر از فورد فیستا اکوبوست می‌باشد.

مدل پرچم‌دار بنزینی به پیشرانه‌ی ۱.۳ لیتری بنزینی مجهز می‌باشد. این نسخه که با نام TCe 130 شناخته می‌شود قدرت ۱۲۹ اسب بخاری و گشتاور ۲۴۰ نیوتون متری داشته و تنها با گیربکس ۷ سرعته دوکلاچه اتوماتیک همراه می‌شود.

برخلاف برخی رقبا، رنو هنوز هم معتقد است سوپرمینی های دیزلی آینده‌ی خوبی خواهند داشت. به همین خاطر شاهد عرضه‌ی کلیو جدید با پیشرانه‌ی ۱.۵ لیتری دیزلی هستیم که قدرت ۸۵ اسبی و گشتاور ۲۲۰ نیوتون متری دارد. این پیشرانه با گیربکس ۶ سرعته دستی همکاری کرده و در هر کیلومتر ۹۵ گرم دی‌اکسید کربن تولید می‌کند.

اما موضوعی که باید به آن اشاره کرد این است که رنو برنامه‌ای برای تولید نسخه‌ی پلاگین هیبریدی کلیو ندارد و اگر شما خواهان نسخه‌ی تمام الکتریکی سوپرمینی رنو باشید باید بجای کلیو یک ZOE را بخرید.

کلیو در جاده بیش از آنکه خیره کننده باشد مطمئن و خاطرجمع نشان می‌دهد. ما پیشرانه‌ی ۹۹ اسبی این خودرو را به حد کافی سریع می‌دانیم و بیشتر از این نباید از آن انتظار داشت. زمانی که دور پیشرانه بالای ۲۵۰۰ نگه داشته شود قدرت کافی برای اکثر شرایط فراهم خواهد بود؛ اما زمانی که به یک سربالایی برسید و دور پیشرانه از ۲۵۰۰ پایین‌تر باشد سریعاً باید یک دنده پایین‌تر را انتخاب کنید.

گیربکس هم همانی است که در نسخه‌ی پیش‌تولیدی تست کرده بودیم اما اتصالات آن بازنگری شده و این امر مزایا و معایبی به همراه داشته است. میزان حرکت دسته‌دنده خوب بوده ولی خود عمل تعویض دنده‌ها کمی بد به نظر می‌رسد و انتظار بیشتری از آن می‌رفت.

پیشرانه‌ی ۳ سیلندر رنو در سرعت‌های پایین آرام و ساکت بوده و از نظر ما صدای کمتری در مقایسه با پیشرانه‌ی ۳ سیلندر فیستا دارد اما خب در سرعت‌های بالا شاهد یک ناله در پس‌زمینه خواهید بود. دور پیشرانه در سرعت حدود ۱۳۰ کیلومتر در ساعت روی ۳ هزار بوده اما خب خبری از صدای باد برخورد کرده به آینه‌های جانبی نخواهد بود. یک نکته‌ی دیگر به انتقال ناهمواری‌های جاده از شاسی مربوط می‌شود که بیشتر از انتظارات ما بوده ولی در جاده‌های استاندارد سواری خوبی را می‌بینیم.

شاسی رنو کلیو جدید توازنی برجسته بین راحتی و توانایی‌های عبور از پیچ برقرار کرده هرچند کلیو خودرویی نیست که بتواند از این نظر با فیستا رقابت کند. کلیو سریع‌تر از نسل پیشین بوده و پاسخ‌های خوبی هم دارد اما آن چابکی خاص فورد را نشان نمی‌دهد. البته عبور کلیو از پیچ‌ها با تکانه‌ای بدنه همراه نیست و از این نظر عملکرد خوبی دارد.

سواری خودرو بیشتر به سمت سفت بودن تمایل دارد و از این نظر شبیه فیستاست اما خب توانایی فورد در جذاب دست‌اندازها بیشتر است. با بالا رفتن سرعت و مواجه شدن با مسیری ناهموار لرزش‌هایی احساس خواهد شد اما کلیو در اکثر مواقع راحت است.

بی‌شک کابین کلیو جایی است که طراحان رنو بیشترین تلاش را انجام داده‌اند. اگرچه طول و فاصله‌ی بین محوری این خودرو کمی کوتاه‌تر شده اما رنو تلاش زیادی برای بهبود کابین انجام داده و همین امر منجر به ایجاد فضای داخلی و بار جادارتری شده است.

داشبورد تحت تأثیر صفحه‌نمایش جدیدی است که از نظر ابعاد می‌تواند تا ۹.۳ اینچی گسترش یابد. این صفحه‌نمایش به سمت راننده متمایل بوده و کمی منحنی است. همچنین یک صفحه‌نمایش بزرگ بین پشت آمپرها وجود دارد و می‌توان به‌صورت سفارشی پشت آمپرهای دیجیتالی را نیز انتخاب کرد. این پشت آمپرهای ۱۰ اینچی نه تنها دورشمار و باقی موارد را نشان می‌دهد بلکه جهت‌های ناوبری نیز در آن به چشم می‌خورد. سیستم اطلاعات سرگرمی رنو جزو بهترین سیستم‌های کلاس نیست اما تمامی عملکردهای اصلی را در دسترس قرار می‌دهد.

قطعاً کیفیت کابین نسل جدید کلیو نسبت به قبل بهبود یافته و در بخشی از کابین که رقبایی همچون پولو و حتی آئودی A1 فاقد متریال و پلاستیک‌های نرم هستند کلیو از این متریال سود برده است. حتی فرمان نیز احساس خوش‌ساخت بودن را به راننده منتقل می‌کند.

سرنشینان جلو احساس جادار بودن را بیش از گذشته حس خواهند کرد که بخش از این موضوع به خاطر طراحی کابین است. سرنشینان عقب وضعیت بدی نخواهد داشت اما خب ستون‌های C می‌تواند تأثیر بدی روی حس و حال افراد بگذارد.

رنو ادعا می‌کند مدل‌های بنزینی گنجایش بار ۳۹۱ لیتری دارند درحالی‌که محفظه بار مدل‌های دیزلی احتمالاً به خاطر تانک ادبلو به ۳۶۶ لیتر می‌رسد. شکی وجود ندارد که کلیو فضای بار مناسبی به عنوان یک سوپرمینی دارد و با تا کردن صندلی‌ها این فضا به ۱۰۶۹ لیتر هم می‌رسد.

این نکته را هم باید اضافه کرد که کف نسبتاً پایین صندوق باعث می‌شود فضای بار کلی بهبود یابد. درهرحال بخش پایین‌تر سپر شاید در زمان تصادفات از عقب آسیب بیشتری ببیند و این امر روی هزینه‌های بیمه‌ای تأثیر بگذارد.

هنوز قیمت و مشخصات کامل این خودرو منتشر نشده اما می‌دانیم که مدل پایه قیمت حدود ۱۴۵۰۰ پوندی خواهد داشت که افزایش اندکی را نسبت به نسل قبل نشان می‌دهد. مدلی که در تست حاضر بوده از نوع رده میانی بوده و قیمت حدود ۱۶۵۰۰ پوندی خواهد داشت. این خودرو چند صد پوندی ارزان‌تر از فیستا اکوبوست ۵ درب بوده هرچند موضوع مهم دراین‌باره پیشنهادهای لیزینگی و اقساطی است که فعلاً مشخص نشده است.

اگرچه کسب ۴ ستاره از ۵ ستاره ممکن برای رنو کلیو خوب است اما تا زمانی که رنو قیمت این خودرو را منتشر نکرده نمی‌توان امتیاز بیشتری را برای آن در نظر گرفت. البته نباید اشتباه کرد! کلیو اگرچه از نظر دینامیکی یک‌قدم با فیستا فاصله دارد اما از نظر کیفیت کابین با هر رقیب دیگری قابل‌رقابت بوده و فضای کابین و بار مناسبی هم دارد. تا زمانی که نسخه‌ی هیبریدی ملایم این خودرو عرضه نشود، کلیو یک سوپرمینی نسبتاً سنتی و مرسوم باقی خواهد ماند اما خب هنوز هم داشته‌های مناسبی برای جذب خریداران دارد.

مشخصات رنو کلیو TCe 100