استون مارتین والکری و مرسدس-ای ام جی وان روش‌های متفاوتی را برای رسیدن به یک نتیجه بکار گرفته‌اند: رسیدن به سرعت‌هایی که فیزیک را زیر پا می‌گذارد!
عرضه مرسدس-ای ام جی وان به معنی پایان یک حماسه برای این خودروساز ژرمنی خواهد بود. این خودروساز پروژه وان را در سال ۲۰۱۷ کلید زد اما پیچیدگی‌های استفاده از پیشرانه فرمول یک در خودرویی جاده‌ای باعث شد فرایند توسعه هایپرکار وان بسیار طولانی‌تر از حد انتظارات شود. همین موضوع درباره استون مارتین والکری نیز صدق می‌کند، خودرویی که با همکاری ردبول ریسینگ و طراحی آدریان نیووی تولید شد. هر دو خودرو حالا آماده حضور در خیابان‌ها هستند.
اگرچه دو خودروی موردبحث در طول فرایند توسعه خود تغییر کرده‌اند و شاید به اندازه زمانی که معرفی شدند پیشرفته و مدرن نباشند اما تقریباً قانون فیزیک سوپرکارها را زیر پا می‌گذارند. تزریق چنین سطحی از تکنولوژی فرمول یک به خودرویی جاده‌ای کار آسانی نیست و مرسدس و استون مارتین به خوبی از عهده این کار برآمده‌اند و شاید بهترین سوپرکارهای نسل اخیر را تولید کرده‌اند. امیدواریم این خودروها در خاطره‌ها بمانند…
مرسدس-ای ام جی وان فقط روی نصب پیشرانه فرمول یک بر خودرویی جاده‌ای تمرکز دارد. زیر کاپوت این هیولا نیروگاه فرمول یک سال ۲۰۱۶ مرسدس بنز جا خوش کرده و این پیشرانه در تأسیسات بریکس ورث که به تولید پیشرانه‌های فرمول یک می‌پردازد توسعه یافته است. وان از پیشرانه درون‌سوز ۶ سیلندر ۱.۶ لیتری با قدرت ۵۶۶ اسب بخار استفاده می‌کند. چهار پیشرانه الکتریکی نیز وجود دارند که در مجموع باعث تولید قدرت ۱۰۴۸ اسبی می‌شوند. شاید خودروهای قوی‌تری نیز در بازار حضور داشته باشند اما این قدرت هنوز هم فوق‌العاده به نظر می‌رسد.
البته برای بسیاری از افراد، والکری در بحث پیشرانه‌ها برنده خواهد بود زیرا زیر کاپوتش پیشرانه ۱۲ سیلندر ۶.۵ لیتری شرکت کاثورث را جای داده است. این پیشرانه قدرت ۱۰۰۰ اسبی داشته و ۱۶۰ اسب بخار دیگر نیز از پیشرانه الکتریکی به دست می‌آید. این پیشرانه با همکاری شرکت مشهور ریمک تولید می‌شود. والکری سقف سرعت ۴۰۲ کیلومتر در ساعت را دارد درحالی‌که حداکثر سرعت وان به ۳۵۲ کیلومتر در ساعت می‌رسد و به همین خاطر شاید والکری خودرویی احساس‌برانگیزتر باشد؛ اما این خودرو هم تکنولوژی فرمول یک را به روشی متفاوت روی جاده آورده است.
استون مارتین قوانین فیزیک سوپرکارها را با چگونگی پرفورمنس والکری نقض می‌کند. نیووی تلاش داشته تا بیشترین میزان ممکن از داون فورس را برای والکری در نظر بگیرد و این هیولا بیش از پیش به فرمول یک شباهت داشته باشد. خبری از پیشرانه ۱۲ سیلندر در فرمول یک نیست بنابراین این آئرودینامیک بوده که از فرمول یک به والکری تزریق می‌شود. محصول استون مارتین از مزیت تأثیر ونچوری استفاده می‌کند که تولید داون فورس از کف و شبیه روش نسل جدید خودروهای فرمول یک ۲۰۲۲ است. والکری مرکز ثقل بسیار پایینی دارد و درب‌های گالوینگ نیز باعث ایجاد حس پروتوتایپ های لمانز می‌شوند.
اما همان‌طور که گفتیم مرسدس-ای ام جی وان مستقیماً از پیشرانه ۶ سیلندر فرمول یک استفاده می‌کند. ژرمن‌ها از سال ۲۰۱۴ تاکنون برنده بلامنازع عصر هیبریدی فرمول یک بوده‌اند هرچند به نظر می‌رسد این عنوان در سال جاری تکرار نخواهد شد. البته آئرودینامیک فعال نیز نقش مهمی در وان ایفا می‌کند. این خودرو از فلپ های متحرک در دیفیوزر جلو، ورودی‌های هوای روی قوس‌های چرخ و بال عقب فعال استفاده کرده است. قطعاً مشتاق مقایسه این خودروها در پیست هستیم ولی احتمال برنده شدن والکری بیشتر خواهد بود.
آیا برنده واضحی بین دو خودرو وجود دارد؟ در روی کاغذ بله و آن خودرو قطعاً والکری است. استون مارتین قدرت بیشتری دارد و این برتری در زمینه حداکثر سرعت نیز صدق می‌کند. والکری در تئوری نیز داون فورس بیشتری تولید می‌کند. علاوه بر این مدل تولیدی والکری چندین ماه زودتر از ای ام جی وان تولید شده است. اگرچه شک و تردیدهایی درباره شکست خوردن این دو خودرو از گوردون موری T.50 وجود دارد اما در کل هر دو خودرو مشخصات بسیار احساس‌برانگیزی دارند؛ اما به نظر می‌رسد استون مارتین محصول بهتری را تولید کرده است.
آینده این دو خودرو چگونه خواهد بود؟ صادقانه باید گفت آینده‌ای جالب در انتظار والکری و وان خواهد بود. احتمال اینکه خودروساز دیگری چنین پروژه‌ای را شروع کند بسیار کم است زیرا تزریق تکنولوژی فرمول یک به خودرویی جاده‌ای بسیار سخت خواهد بود. به همین خاطر این دو خودرو می‌توانند جزو خاص‌ترین خودروهای تاریخ باشند. استون مارتین و مرسدس تکنولوژی سوپرکارها را به محدودیت مطلق خود رسانده‌اند و ثابت کرده‌اند قوانین عادی طراحی سوپرکارها را می‌توان از نو نوشت…
