محققان روشی ابداع کرده‌اند که ریزپلاستیک‌ها را در سیستم فاضلاب و پیش از وارد شدن آنها به رودها و اقیانوس‌ها به آب و کربن دی‌اکسید غیرسمی تبدیل می‌کند.
ریزپلاستیک‌ها یا همان میکروپلاستیک‌ها اندازه‌ای بسیار کوچک (کمتر از ۵ میلیمتر) دارند، به همین دلیل به دام انداختن و از بین بردن آنها به ویژه در آب سخت می‌شود. محققان به منظور حل این مشکل تکنیکی ابداع کرده‌اند که ریزپلاستیک‌ها را در حجم بالا و درون منبع آلوده شده از بین می‌برد.
ریزپلاستیک‌ها اشکال مختلی دارند اما بسیاری از آنها شامل تکه‌های فوق العاده کوچک فیبر می‌شوند که حین شستشو از پوشاک جدا می‌شوند. این قطعات پس از خارج شدن از ماشین لباسشویی منازل یا خشک شویی‌ها وارد سیستم فاضلاب شده و در نهایت به رودها یا دریاها وارد می‌شوند.
محققان مؤسسه ملی تحقیقات علمی کبک (INRS) روشی ابداع کرده‌اند که فیبرها را در مراکز خشک شویی و به محض ورود به سیستم آب و فاضلاب از بین می‌برد. در این روش از فرآیندی موسوم به «اکسیداسیون پلاسمای الکترولیتی» (PEO) برای ایجاد نوعی ترکیب شیمیایی به نام رادیکل هیدروکسیل درون فاضلاب استفاده می‌شود. این رادیکال‌ها با شکستن فیبرها آنها را به کربن دی اکسید غیرسمی و مولکول‌های آب تبدیل می‌کنند.
محققان در محیط آزمایشگاه با استفاده از طیف متنوعی از مواد الکترودی چند بار مصرف توانستند حداکثر ۸۹ درصد از ذرات پلی‌استایرن (نوعی پلیمر مصنوعی) به دام افتاده در یک سیستم آب و فاضلاب شبیه‌سازی شده را تجزیه کنند. محققان می‌خواهند در گام بعدی این فناوری را روی فاضلاب یک ماشین لباسشویی واقعی آزمایش کنند که چالش‌های خود را خواهد داشت.
«Patrick Drogui»، محقق INRS می‌گوید: «آب واقعی حاوی ترکیبات دیگری مثل کربنات‌ها و فسفات‌ها است که می‌توانند روی فرآیند تجزیه اثر بگذارند. این ترکیبات می‌توانند رادیکال‌ها را به دام انداخته و عملکرد فرآیند اکسیداسیون را کاهش دهند.» اگر محققان بتوانند از این مرحله با موفقیت عبور کنند، در قدم بعدی هزینه ساخت سیستم را تخمین زده و میزان مقیاس‌پذیری آن برای تبدیل شدن به یک محصول تجاری را بررسی می‌کنند.
یافته‌های این تحقیق در ژورنال Environmental Pollution منتشر شده است.
