جی لنو در جدیدترین ویدئوی خود نگاهی به بوگاتی تایپ ۵۱ مدل ۱۹۳۱ داشته است. این خودروی به شدت کمیاب زندگی خود را به عنوان خودروی مسابقه‌ای گرندپری آغاز کرده است. تایپ ۵۱ گرند پری مسابقه‌ای توسط لوئیس شیرون رانده شده است. بله شیرون همان مردی است که نامش روی هایپرکار مدرن بوگاتی می‌درخشد. پس از مسابقه دادن برای بوگاتی در سال ۱۹۳۱، شیرون این خودرو را هدیه گرفت و تا سال ۱۹۳۶ نیز در اختیار داشت اما در آن زمان خودرو را به فردی با نام آندره بیث فروخت. بیث در سال ۱۹۳۷ این خودروی مسابقه‌ای را به کورسیر لوئیس دوباس تحویل داد تا بدنه گرند تورینگ مشابه تایپ ۵۷SC آتلانتیک را رویش نصب کند. در ۲۰ جولای ۱۹۳۷ خودروی تکمیل شده به دست بیث رسید و ماحصل همان چیزی بود که مشاهده می‌کنید.
در برهه‌ای از تاریخ شاسی و بدنه خودرو جدا شد و به مدت ۵۰ سال همان‌گونه باقی ماند. در سال ۲۰۰۰ یکی از کلکسیونرها بدنه اصلی را پیدا و خریداری کرد و پس از بازسازی طولانی، وضعیت خودرو را به همان چیزی که در سال ۱۹۳۷ بود بازگرداند. باز کردن کاپوت این بوگاتی واقعاً مشابه باز کردن جعبه جواهرات است زیرا پیشرانه فوق‌العاده زیباست. تقریباً همه قطعات پولیش خورده‌اند و به زیبایی می‌درخشند و همه‌چیز جلب‌توجه می‌کند. نیروبخش تایپ ۵۱ پیشرانه ۸ سیلندر خطی ۲.۳ لیتری سوپرشارژردار است که ۲۰۰ اسب بخار قدرت را با الکل تولید می‌کند و سقف سرعت ۲۲۵ کیلومتر در ساعت را به این خودرو ارزانی می‌دارد. ترکیب سوپرشارژر و گیربکس غیر سنکرون باعث شده است صدایی باورنکردنی تولید شود، صدایی که هیچ پیشرانه مدرنی قادر به تولید آن نیست.
اگرچه این خودرو به‌طور قابل‌توجهی بازسازی شده است اما نصب فن خنک‌کننده برقی یکی از جنبه‌های مدرن‌تر آن است. بوگاتی در بحث طراحی همیشه جلوتر از زمان خود بوده است و اگرچه دوباس بیش از ۹۰ سال سن دارد اما بدنه کاملاً آئرودینامیک و خطوط یک دست و تمیز بدنه به گونه‌ای طراحی شده‌اند که حتی امروزه نیز حرف‌های زیادی برای گفتن دارند. تنها چیزی که در این خودرو جلوتر از زمان خود نیست ترمزها هستند که جی لنو می‌گوید بجای مایع هیدرولیک توسط کابل کار می‌کنند. در روزگار کنونی حتی اکثر دوچرخه‌ها دارای دیسک‌های ترمز هیدرولیکی هستند اما خب ما رانندگی با این بوگاتی را کاملاً ترجیح می‌دهیم.
