آرتمیس 1؛ نگاهی به مهم‌ترین حقایق در مورد ماموریت بازگشت انسان به ماه

شبیه‌سازی از سیستم پرتاب فضایی ناسا

آرتمیس 1 اولین پرواز سیستم پرتاب فضایی جدید خواهد بود. به نقل از ناسا، این یک وسیله نقلیه بالابر سنگین است که از قدرتمندترین موتور موشکی پرتابی به فضا، حتی در مقایسه با نمونه آپولو V زحل که فضانوردان را در دهه 60 و 70 میلادی به فضا برد، بهره می‌برد.

این نوع جدیدی از سیستم موشکی محسوب می‌شود که شامل ترکیبی از موتورهای اصلی اکسیژن مایع و هیدروژن، به همراه دو تقویت کننده موشک جامد تسمه‌ای بوده که از شاتل فضایی گرفته شده است. در نتیجه، با ترکیبی از شاتل فضایی و موشک آپولو V روبرو هستیم.

مرحله آزمایشی، به ویژه برای آماده‌سازی کپسول اوریون، بسیار حیاتی است. زیرا برای مدت یک ماه در محیط فضایی ماه، که از تشعشعات بالا برخوردار است، مستقر خواهد شد. مهم‌تر از همه، آزمایش سپر حرارتی است که از کپسول و سرنشینان آن هنگام بازگشت به زمین با سرعت 25000 مایل محافظت می‌کند. این سریع‌ترین ورود مجدد کپسول از زمان آپولو خواهد بود، بنابراین بسیار مهم است که سپر حرارتی به درستی عمل کند.

این ماموریت هم‌چنین قرار است مجموعه‌ای از ماهواره‌های کوچک که در مدار ماه قرار می‌گیرند را نیز با خود حمل کند. هر یک از آنها مسئول انجام کاوش‌هایی علمی هستند که از رصد عمیق دهانه‌های سایه‌دار دائمی که محققان احتمال وجود آب در آن را می‌دهند، گرفته تا اندازه‌گیری‌های بیشتر از محیط تشعشعات و مشاهده اثراتی که در طولانی مدت بر سلامت انسان خواهند داشت را شامل می‌شوند.

هدف پروژه آرتمیس چیست؟ 

این ماموریت، گامی نخست به سوی آرتمیس 3 است که اولین ماموریت انسان به ماه در قرن بیست‌ویکم و هم‌چنین اولین ماموریت از سال 1972 خواهد بود. آرتمیس 1 یک پرواز آزمایشی بدون خدمه است.

در مرحله بعد، آرتمیس 2 قرار است در سال‌های آتی، به همراه فضانوردان به فضا پرتاب شود. این ماموریت نیز، مداری خواهد بود و برنامه‌ای شبیه به آپولو 8 که پس از چرخش به دور ماه، به زمین بازگشت را خواهد داشت. فضانوردان زمان بیش‌تری را در مدار ماه می‌گذرانند و همه موارد به وسیله خدمه انسانی آزمایش خواهند شد.

و در نهایت، این گام منجر به سفری به سطح ماه، در قالب ماموریت آرتمیس 3 خواهد شد که در اواسط دهه جاری با فضاپیمای اسپیس‌ایکس و خدمه انسانی انجام می‌شود. در طول این مدت، کپسول اوریون در مدار باقی خواهد ماند و کشتی فضایی نیز فضانوردان را به سطح ماه منتقل می‌کند. سپس با سفر به قطب جنوب ماه، منطقه‌ای اکتشاف‌ نشده را برای بررسی وجود یخ و آب رصد خواهد کرد.

از آپولو تا آرتمیس، چه چیزی در نیم قرن گذشته تغییر کرده است؟

هدف اولیه کندی، رئیس جمهور وقت ایالات متحده، از ماموریت آپولو، شکست اتحاد جماهیر شوروی در سفر به ماه بود. دولت مذکور در واقع به سفرهای فضایی یا اکتشاف در ماه اهمیت خاصی نمی‌داد و صرفا به دنبال هدفی نمایشی بود تا قدرت آمریکا در صنعت هوافضا و فناوری را به رخ رقبا بکشد.

وقتی فضانوردان آمریکایی به ماه رسیدند، پروژه آپولو اساسا با هدف شکست روس‌ها، به اتمام رسید. بنابراین، پس از برافراشتن پرچم آمریکا و چند آزمایش‌ علمی و با رسیدن به اهداف سیاسی مدنظر، ریچارد نیکسون، رئیس جمهور وقت، این برنامه را لغو کرد.

اکنون، با گذشت 50 سال، ماموریت آرتمیس 1 دیگر جنبه رقابتی و نمایشی ندارد و هدف آن یک اکتشاف پایدار و فراتر از مدار زمین است. این ماموریت با اهدافی مشخص پایه‌ریزی شده که از جمله آنها می‌توان به بررسی منابع موجود ماه مانند یخ و خاک قمری برای تولید غذا، سوخت و مصالح ساختمانی اشاره کرد. این ماموریت هم‌چنین به ایجاد یک اقتصاد قمری و فضایی کمک می‌کند که کارآفرینانی مانند اسپیس‌ایکس، نقشی مهم در پیشبرد آن دارند.

با توجه به اینکه ناسا مالک استارشیپ نیست، در حال خرید صندلی‌هایی برای فضانوردان است تا بتوانند به سطح ماه سفر کنند. سپس اسپیس‌ایکس با استفاده از این کشتی فضایی برای مقاصد دیگر، کار انتقال محموله‌های جانبی و هم‌چنین فضانوردان خصوصی و خارجی را انجام خواهد داد.

پنجاه سال توسعه فناوری بدین معنا است که سفر به ماه اکنون با هزینه بسیار کم‌تر و تکنولوژی بالاتر امکان‌پذیر است و از این طریق، امکان آزمایش‌های پیچیده و کامپیوتری فراهم خواهد بود. در واقع این سیر پنجاه ساله، بازی را به نحوی تغییر داده که تقریبا هر شخصی با در اختیار داشتن منابع مالی، می‌تواند فضاپیمای خود را به ماه بفرستد. خدمات باربری تجاری ناسا در ماه، با شرکت‌های خصوصی قراردادهایی را منعقد می‌کند تا فرودگرهایی بدون سرنشین برای سفر به ماه بسازند.

منبع :Sciencealert